Untill I found you ||144|| Amynthas

Drie maanden verder
We zijn inmiddels alweer drie maanden verder en gelukkig is er nog niet veel te zijn van mijn buik. Natuurlijk is hij wel iets ronder geworden maar ik draag wijde truien zodat je het niet goed kan zien. Elke nacht praten Tom en ik erover, over hoe we het gaan doen als de kleine geboren is. Het gesprek eindigd altijd met een kus en daarna gaan we slapen en als ik de volgende ochtend wakker word heeft Tom zijn armen stevig rond mijn buik geslagen. Alleen aan heel veel dingen komt er ook een slechte bij. Tom moet weer op tour. En nee, niet zo'n kleintje van ongeveer twee maanden. Nee nu van ongeveer zeven maanden. Het is een soort wereldtour maar omdat ze langer in plaatsen blijven duurt het langer voordat ze weer terugkomen. Tom heeft gevraagd, of nee eerder gesmeekt of ik mee mocht maar dat vond David niet zo'n goed idee. Maar gelukkig mogen Emily en ik de laatste drie maanden van de tour komen. Dan ben ik zeven maanden zwanger en kan Tom gelukkig wel gewoon bij de bevalling zijn.

'Ik kan je nu toch niet zo achterlaten?' Tom krijgt tranen in zijn ogen en legt zijn handen strakker rond mijn buik. We zitten op onze kamer, ik tussen Tom zijn benen en hij met zijn armen rond mijn buik. 'Ik red het wel Tom, ik sms je elke dag om je vertellen hoe het met ons gaat en zodra je tijd hebt bel je me gewoon' zeg ik en Tom knikt droevig. 'Ik wil zo graag alles meemaken van de zwangerschap' Ik draai me naar hem toe en druk mijn lippen op zijn wang. 'Alles komt goed'