Wat is er?

'Nou, ik ga wel even kijken,' zei ik tegen Rory, terwijl ik mijn kamer opliep. Eigenlijk wilde ik het liefst alleen naar binnen, maar dat was raar. En daarbij, Rory liep toch direct achter me aan. 'Oh,' zei hij, toen hij een eerste blik op mijn kamer geworpen had. Vond hij het echt zo erg? Aan de toon van zijn stem was geen emotie af te leiden. 'Mag ik eens rond kijken tussen je spullen?' vroeg de jongen nieuwsgierig. 'Ja,' antwoordde ik, terwijl ik ik nee dacht. Rory hurkte neer naast mijn bed en begon daar rond te snuffelen. Het voelde een beetje vreemd, maar hij leek het heel normaal te vinden. 'Oké,' zei ik twijfelend, 'ik ga even daar kijken, volgens mijn heb ik daar nog wat dozen oude spullen staan.' Ik wees naar mijn kast, en liet Rory maar even alleen. Het was een grote inloop kast. Aan het plafon hingen twee felle lampen, en aan de achterste muur hing een grote spiegel. Toch had ik hier, in plaats van mijn kleren die in een andere kast lagen, heel veel spullen opgeslagen. Maar waar waren de spullen die ik zocht precies. Ik pakte een zaklamp van een plankje en scheen mezelf bij. Terwijl ik met mijn ene hand in een doos rommelde hielp ik met de ander de lamp vast. Het ging een beetje lastig. 'Rory?' riep ik in zijn richting, 'kan je misschien even helpen?' Rory kwam mijn kant op gelopen. 'Oh, geef maar,' zei hij behulpzaam, toen hij me met de zaklamp zag rommelen. We bogen ons samen over de grote doos heen.
Er was een soort van spanning tussen Rory en mij. En de ongemakkelijke stilte hiep ook niet mee. Ik durfde hem eigenlijk niet aan te kijken, dus ik deed net of er heel veel te vinden was in de doos. Hoe lang waren we nu al boven? Ik kon de dingen die ik deze middag gezegd had niet uit mijn hoofd krijgen. Met een zucht ging ik rechtop staan. 'Wat is er?' vroeg hij. Het was geen vraag, maar een beschuldiging. Van hemzelf. Voor ik het wist stond ook hij rechtop, en had hij zijn armen om mij heen geslagen. Ik had helemaal niet de mogelijkheid tegen te werken, dus anders dan gistermiddag sloeg ik mijn armen ook om Rory heen en liet me vrijwillig tegen hem aan drukken. ´Wat is er?' vroeg hij nogmaals. 'Rory, me mij is er niks. Wat er er met jou?'