Untill I found you ||143|| Tom

Tom

De vrouw stelt allerlei vragen over Levi. Of hij goed eet, drinkt en slaapt, of we met hem spelen, hoeveel tijd we per dag met hem bezig zijn, wat we hem te eten geven en ga maar door. Levi verveelt zich en kruipt telkens van Amynthas haar schoot naar die van mij. Hij pakt een van mijn vlechtjes vast en kriebelt ermee in mijn nek.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht terwijl ik zijn kleine handje vast pak. 'Doe maar eventjes niet,' glimlach ik en maak mijn vlechtje los uit zijn handje. Hij slaat zijn armen om mijn nek en drukt zijn gezicht in mijn schouder. 'Ik verveel me papa Tom,' mompelt hij. Ik leg mijn handen op hem heen. 'We zijn zo klaar,' mompel ik en kietel hem in zijn zij.
Vanuit haar ooghoeken kijkt Amynthas ons aan en praat verder met de vrouw.

Een half uur later stelt de vrouw nog steeds vragen. Levi zit al de hele tijd tussen Amynthas en mij in, maar begint zich nu echt te vervelen. Ik kijk Amynthas even aan. 'Ga maar met de blokken spelen,' fluister ik in zijn oor. Levi weet niet hoe snel hij op moet staan en naar zijn speelhoek moet rennen. Met een glimlach kijk ik hoe hij een plastic kist uit de kast trekt en op de grond gaat zitten. De vrouw laat haar blik even naar Levi glijden en praat weer verder. 'Ik denk dat ik wel genoeg heb. Bedankt.' Ze klapt haar kladblok dicht en staat op. Amynthas en ik staan ook op en lopen met haar mee naar de voordeur. Beleefd geven we haar een hand en groeten haar. 'U zult de uitslag over enkele dagen per post krijgen.' Amynthas en ik knikken terwijl de vrouw met een plastic glimlach wegloopt. Zodra ze de oprit af is, doen we de deur dicht. Amynthas laat een luide zucht horen en slaat haar armen om mijn middel. 'Ze liet ook echt niks weten hé?' Ik schud mijn hoofd. 'Maar ik weet zeker dat Levi mag blijven. Hij heeft het geweldig hier. Het is gewoon de procedure.'