22. -Niall Horan

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, zag ik dat Liam en ik in een nogal rare houding lagen. Ik lap op mijn rug, en Liam lag op zijn buik met zijn arm om mij heen. Zijn hoofd lag op mijn borst. Ik vond het er best wel grappig uit zien. Ik zag dat Liam ook wakker aan het worden was. Hij hief zijn hoofd op en keek mij aan. “Goedemorgen, schone slaapster,” grapte ik, “heb je goed geslapen?” Hij zag net dat hij half op mij lag en hij kreeg een knalrood hoofd. “Oh, ehm… Sorry, Niall. En ja ik heb goed geslapen,” zei hij met een glimlach. “Mooi zo, heb je ook honger? Ik zal wel iets voor je klaarmaken als je wilt.” “Dat hoeft niet hoor. Een boterham met choco is ook goed genoeg voor mij,” zei hij. “Je bent wel een heel gemakkelijke gast,” zei ik met een knipoog. Ik stond op en kleedde mij aan. Ik zette alles op tafel en wachtte tot Liam ook beneden was. We aten zwijgend ons ontbijt op. “Hoe laat ga je eigenlijk de trein nemen?” vroeg Liam plotseling. “Euhm, ik pak de trein van 11 uur denk ik. Daphne heeft nog school tot 12 uur,” zei ik. Liam knikte. We hadden gedaan met eten en ik begon af te ruimen. Ik keek op de klok. Het was ondertussen al 10 uur. Ik ging naar boven en kleedde mij snel op. Ik kon mijn gewone kleren niet aandoen, dus deed ik maar een skinny broek aan, een normaal T-shirt en een leren jas. Dat was iets wat ik normaal niet aan deed. Ik pakte mijn rugzak en stopte er alles in wat ik nodig had. “Heb je alles?” vroeg Liam toen ik terug beneden was. “Ik denk het wel.” Ik keek nog eens snel in mijn rugzak. “Vind je het erg als ik mee ga naar het station? Ik moet daar toch zijn want Danielle komt daar aan om half 12. Ze had een dansoptreden in Parijs,” zei hij. “Nee, dat is goed dat je meekomt, dan sta ik daar niet zo alleen,” zei ik al lachend. Het was al hoog tijd om te vertrekken, maar aangezien we allebei geen rijbewijs hadden, moest ik nog een taxi bellen. Gelukkig was die er 5 minuten later al. Onderweg naar het station keek ik nog snel op Twitter om te kijken of ze nog had geantwoord. Niets. Wat als ze niet zou antwoorden? Dan sta ik daar mooi in België… Het was al kwart voor elf en in een sneltempo begon ik naar mijn trein te stappen. “Bedankt dat je mee kwam,” ze ik tegen Liam terwijl ik hem een schouderklopje gaf, “ik wou je sowieso meevragen om mee te komen.” Liam was altijd degene geweest waarmee ik het beste kon opschieten van de band. Ik kon met iedereen wel goed opschieten, maar met Liam nog niet iets meer dan de rest. Liam lachte naar me. “Dat is graag gedaan.” Ik wandelde richting de deur van de trein. “Ik moet nu echt wel vertrekken. Ik zie je vanavond wel terug. Je hoeft me niet te komen ophalen, hoor. Ik geraak wel alleen thuis,” zei ik. “Ben je zeker?” vroeg hij. Ik knikte. Ik gaf hem een snelle knuffel en stapte de trein in. Ik ging ergens zitten en keek rond of er nog andere mensen in de wagon zaten. Ik zag alleen een man zitten. Waarschijnlijk een businessman. De trein vertrok. Ik doodde de tijd door naar muziek te luisteren, maar de treinrit duurde toch nog redelijk lang. Toen ik eenmaal in Brussel aankwam, wist ik niet waar ik naartoe moest. Ik keek nog eens op Twitter. Geen nieuwe berichten van Daphne. Daar stond ik dan… Had ik zo’n lange treinrit gemaakt voor niets. Ik besloot om even iets te gaan drinken in het eerste cafeetje dat ik tegenkwam. Ik keek op de klok die er op hing en besefte dat het hier in België een uur later was dan in Engeland. Ik wou op Twitter een berichtje sturen naar Liam dat ik de volgende trein terug naar Londen ging nemen, toen ik zag dat ik een nieuw privébericht had. Ze had geantwoord! Ik betaalde snel en ging terug naar buiten. Ik ging naar de infobalie aan het station om te vragen hoe ik er het gemakkelijkste zou geraken. Het beste was dat ik nog een trein nam en dan een taxi. Ik haatte treinritten, maar al bij al viel deze nog wel mee. Ze duurde niet zo lang. Ik had gelukkig meteen een taxi. Toen de chauffeur zei dat ik was, betaalde ik en stapte ik uit. Ik bleef even aan de andere kant van de straat staan om naar het huis te kijken. Ik raapte al mijn moed bijeen en liep naar de voordeur. Ik aarzelde even voor ik op de bel drukte. Hoe zou ze reageren als ze mij zag? Voor ik het wist had ik al op de bel geduwd. Ik wachtte gespannen af. Ik hoorde opeens iemand aan de andere kant van de deur. Ze deed de deur opens en keek mij ongelovig aan.

---

Hopelijk vinden jullie het een beetje leuk? (:
Reacties en kudo's zijn altijd welkom!
xx