Untill I found you ||142|| Amynthas

Ik pak Tom zijn hand even vast en neem hem mee naar de keuken. Zuchtend neem ik plaats aan de keukentafel en Tom komt tegenover me zitten. ‘Wat is er lieverd?’ vraagt hij en een eenzame traan rolt over mijn wang. ‘De vrouw van Jeugdzorg belde me net, ze wil vanmiddag langskomen om te kijken hoe het met Levi gaat’ zeg ik en meteen staat Tom op en trekt mij omhoog en neemt me in een knuffel. ‘Lieverd, maak je geen zorgen. Het gaat goed met Levi, hij vind het hier geweldig. Ze hebben geen enkele redenen om hem hier weg te halen’ zegt Tom en meteen voel ik me al iets beter. Ze hebben inderdaad geen reden om Levi bij ons weg te halen. Hij houd er van om hier te zijn, met mij, Tom, en de rest.

Lachend zijn Tom, Levi en ik aan het voetballen in de achtertuin. ‘DOELPUNT’ roept Tom als een klein kind uit en lachend schud ik mijn hoofd terwijl Levi vrolijk in het rond danst. Tom en Levi vormen samen een team terwijl ik alleen hoor. Ik kan dus serieus niet voetballen. ‘Dat is niet eerlijk, ik ben alleen!’ roep ik uit en meteen komt mijn broertje op me afgerent. ‘Ik hoor nu bij Amy’ schreeuwt hij naar Tom en Tom kijkt hem nep-boos aan. ‘Dat noemt zichzelf een partner’ mompelt hij waardoor Levi en ik even lachen. ‘Bang dat je verliest Tommie’ roep ik spottend en Tom grijnst. ‘Kom maar op’

Uitgeput laten we ons op de bank vallen terwijl Levi nog vol energie zit. Na een uurtje te hebben gevoetbald hebben Levi en ik gewonnen met 9-7. Mijn glimlach verdwijnt al snel als de deurbel gaat en Tom merkt het meteen aan me en fluistert dat alles goed komt en loopt naar de deur. Snel trek ik Levi op mijn schoot en hou hem stevig vast. Tom komt al snel terug met een jonge blonde vrouw op zijn hielen. Haar ogen haken zich even in de mijne maar al snel gaan ze weer naar Tom waardoor ik haar geïrriteerd aankijk. Ze neemt plaats op de stoel tegenover me terwijl Tom naast me komt zitten en me dicht tegen zich aantrekt. Levi kijkt haar even raar aan maar glimlacht dan toch vriendelijk naar haar.