258~

Bill PoV
Toen Tom na een minuut of tien nog steeds niet terug was, begon ik toch bezorgd te worden. Georg, Gustav en ik zouden elk een deel van het gebouw onderzoeken om te kijken waar die twee zaten. We zouden de anderen bellen als we hen gevonden hadden.
uiteindelijk was het Georg die hem vond, blijkbaar op het zelfde moment als Gustav want ik kreeg een Sms van Gustav dat het dringend was en een telefoontje van Georg die -duidelijk bezorgd- zei dat ik zo snel als ik kon moest komen. Hij legde me uit waar ze waren. Tom zat op de grond, zijn gezicht en een deel van zijn T-shirt nat van de tranen. Ik had gelopen om naar hem toe te komen, maar nu stapte ik trager. Er was maar 1 iets, 1 iemand die Tom zo kon laten reageren, en het feit dat ze hier niet was, betekende niet veel goeds. Georg gaf me een briefje, 'van haar' fluisterde hij. Bill, het was niet mijn bedoeling om Tom en jullie zoveel aan te doen, maar ik heb tijd voor mezelf nodig. Ik ben vertrokken, ik heb het Tom uitgelegd. Hou hem alsjeblieft goed in de gaten zodat hij geen domme dingen doet, alsjeblieft. Ook al heb ik dit eerder geschreven, ik weet hoe hij hierop gaat reageren. laurA. Niet eens "veel liefs". Ik snapte niet helemaal wat ze bedoelde.
Ik keek van het briefje naar Tom. 'Hoe? Wat? ik ben niet mee.' mompelde ik zacht. Ik ging naast mijn broer op de grond zitten. 'Ze is weg,' fluisterde Tom. Hij legde zijn hoofd op mijn schouder. Ik wreef zachtjes over zijn hoofd en haar. Ik vroeg me af waarom hij zo veel te verduren kreeg, had hij niet een klein beetje geluk verdiend?
'Waarom?' vroeg Georg verbaast. Hij zat op zijn hurken voor ons, Gustav zat op zijn knieën. Waarom hadden we dit niet zien aankomen? was een veel betere vraag.
'Ze heeft dingen om over na te denken of zo. ze moet het allemaal op een rijtje krijgen, denk ik. Maar ze weet niet eens of ze ooit terug komt.' fluisterde hij zacht. Ik merkte een nieuwe traan op in zijn ooghoek. 'geen tot ziens, geen veel liefs, geen bye bye... Vaarwel.' zijn stem brak... ik zuchtte. Gustav was de eerste die zijn hoofd weer helder kreeg. 'Tom moet hier weg, hij moet een beetje rust hebben, misschien een beetje slaap. ZO kan hij niet veel aan.' mompelde hij. Hij stak zijn hand naar me uit. 'Zoeken jullie een trui met kap voor over zijn gezicht, ik haal de auto.'