Untill I found you ||137|| Tom

Tom

Vloekend sta ik in de winkel. Ik doe graag iets voor Amynthas, maar hier heb ik echt geen verstand van. Na minstens 10 minuten naar het rek gestaard te hebben en alle pakjes al zeker 20 keer voorbij gekomen zijn. Ik kan gewoon geen verschil ontdekken. Zal ik ze anders gewoon allemaal meenemen? Nee, dat wordt zo overdreven. Ik kies er gewoon 5 uit die er leuk uit zien.
Snel grits ik 5 pakjes uit het rek en leg ze in het mandje. Ik neem ook nog een pakje paracetamon en een pakje condooms mee. Je weet immers maar nooit wanneer je ze nodig gaat hebben. Als je ze dan nodig hebt, zullen ze er maar net net zijn. Het zal bij Bill ook niet lang meer duren denk ik, als hij nog niet al begonnen is. Nee, dat is denk ik niet zo. Als hij al seks had gehad, zou hij het me wel vertellen, omdat ik zijn oudere broer ben.
Grijnzend loop ik naar de kassa. De vrouw kijk me raar aan als ik alle boodschappen op de toonbank leg. Waarschijnlijk is het een rare combinatie. Dat maakt me niks uit. Moeten ze een man zoals ik maar niet op oorlogspad sturen. Het is het is hetzelfde als aan een dier een vraag stellen en verwachten dat die in woorden antwoord.

Ik ben sneller thuis dan op de heenweg. Alle stoplichten zitten mee en er zijn geen vervelende mensen die me ophouden. Ik parkeer mijn auto op de oprit, pak mijn boodschappen en loop naar binnen.
Het pakje paracetamon leg ik op de aanrecht, daar zal Bill het wel vinden. De rest neem ik mee naar boven. Het pakje condooms moet nog even wachten, er is iemand in de badkamer. Ik open de deur van de slaapkamer van Amynthas en mij en glimlach als ik haar zie slapen. Wat slaap is altijd goed voor je als je ziek bent. Ik leg het tasje van de drogisterij op het nachtkastje en loop op mijn tenen weer de kamer uit. Ik onderdruk de drang om een kus op haar lippen te drukken, ik wil haar niet wakker maken. Ze ziet er zo onwijs lief uit als ze slaapt.