01 # Runaway

Een simpel groene koffer ligt opengeklapt op mijn bed. Ik stop er een zwart met wit geprinte bloemetjes toilettas in en mijn keurig uitgekozen kleding. Ik bekijk de inhoud nogmaals en klap de koffer dan met een licht knikje dicht. Stap één is gedaan.
Ik pak mijn mobiel en begin aan stap twee. Ik haal de simkaart eruit en doe er een nieuwe in. Ik stop alleen het nummer van mijn moeder en die van Liz erin. Puur voor geval van nood.
Ik stop mijn mobieltje in mijn broekzak en zet vervolgens mijn koffer netjes aan de zijkant van mijn bed. Ik pak mijn rugzak erbij en stop daar eten, drinken, geld, paspoort, pen en mijn dagboek. Ik doe de rugzak dicht en ga voor de spiegel staan.
'Je kan dit, Mary. Je wil hier weg. Doe het. Ga opzoek naar een mooie, een betere plek.'
Ik stop een plukje haar achter mijn oor en adem een keer diep in en uit. Zonder nog een spoortje van aarzeling doe ik mijn rugzak om. Ik pak de koffer op en loop naar mijn raam. Eerst leg ik mijn koffer op het garagedak en klim er daarna zelf op. Ik kijk voor de zekerheid of de brief nog op bed ligt en doe dan het raam dicht.

Hee mam,

Het spijt me dat ik het zo moet vertellen, maar
anders had je me niet laten gaan.
Ik ben namelijk weg als je dit leest.
Weg van deze saaie stad.
Op zoek naar een betere plek vol avontuur.
Het spijt me dat, na alles met papa,
ik dit doe, maar het moet.
Ik voel me hier opgesloten en krijg geen lucht.
Ik beloof, dat als ik een nieuwe plek heb gevonden, ik je bel.
Keep holding on, mam.

Love you more than anything,
Mary

Langzaam zorgt de zon voor een oranje gloed over de bladeren. Ik had geluk gehad dat ik met een vrachtwagenchauffeur vannacht mocht meerijden. Ik heb gewoon geslapen en ben er vervolgens in de ochtend bij een bezinestation uitgestapt. Nu loop ik door een onbekend bos.
De takjes kraken onder mijn voeten als ik verderloop. Het is een prachtige plek. Elke boom zit vol met groene bladeren, elke vogel fluit een ander lied en hier en daar zie ik zelfs wat wilde dieren.
Ik loop verder en kom bij een oud uitziend bordje. Ik veeg wat klimop en stof aan de kant. Langzaam komen een paar zilverkleurige letters tevoorschijn. 'Mystic Falls'
Ik voel hoe mijn intresse groeit bij het lezen van de naam. Het is een raar gevoel, een soort gekriebel vanbinnen. Alsof het de bedoeling was dat ik hier heen zou gaan.
'Shut up, Mary. Doe niet zo raar', snauw ik in gedachte.
Ik loop verder en zie dat het toch wel iets groter is dan ik dacht. Verschillende soorten huizen staan bij elkaar. Sommige vallen erbuiten door meerdere meters verderop te staan. Toch is er maar een huis dat mijn aandacht trekt. Het ligt verscholen in het bos. Het is groot en wit, voor zover ik kan zien.
Nieuwsgierig loop ik erheen en zie dan al snel aan de soort stijl dat hier waarschijnlijk een rijke familie woont. Ik besluit terug te gaan naar het stadje en loop een pub binnen. Zelfs op deze vroege ochtend zitten er al verschillende mensen.
Ik besluit aan een tafel bij het raam te gaan zitten en bestel een warme kop koffie. Even uitrusten met wat warmte. Even uitrusten voordat ik bestookt wordt met vragen...