17 || Frauke

“Ohgod, Louis! Dat is echt zo zo zo mooi, dat moest toch niet!” Zei ik en gaf hem een kus op zijn fluweelzachte lippen. “Nu heb je een aandenken aan mij.” Zei hij en hij kuste mij liefdevol terug, hij tikte met zijn tong tegen mij onderlip en waarop ik gewillig mij mond opende.
“Hallo, I am still alive.” Kwam Lisa aangelopen. “Hallo.” Zei Louis en hij gaf Lisa een knuffel.
“Kijk eens!” Verstoorde ik hun knuffel en liet mij kadotje zien wat ik van Louis had gekregen, Louis glunderde toen hij zag hoe blij ik was. “Awh, zo lief.” Zei Lisa en ze bestudeerde het halskettinkje goed, er stond op ‘Louis loves you forever’. “Waar is Liam?” Vroeg Lisa plots zenuwachtig en zat rond te kijken.
“Hye darling.” Zei een bekende stem achter ons. “Aaaah!” Riep Lisa en ze stormde op Liam af om hem vervolgens teder te kussen. Ik was naar hun aan het staren toen ik twee warme armen rond mijn middel voelde. “Is het leuk naar hun kijken?” Vroeg Louis. “Eigenlijk wel ja.” Zei ik om hem te plagen. “Ik weet nog iets veel leukers.” Zei hij met een big smile. “Oja, wat -“ Voor ik mijn zin had afgemaakt drukte hij zijn lippen op de mijne. “Dat is inderdaad nóg leuker.” Zei ik tussendoor. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en hij kuste mijn nek. Hij zoog al het bloed naar boven.
“Oh, wat fijn. Nog een extra aandenken.” Zei ik nep-boos toen hij klaar was. “Graag gedaan, mevrouw.” Zei hij met een brede grijns. “You are a crazy guy!” Zei ik terwijl hij me nog een stevig vastnam. “I know, crazy about you.” Zei hij in mijn oor. Dit moment mocht echt eeuwig voor mij duren. Louis armen - “Verzamelen!” Riep onze leerkracht mij uit mijn gedachten. De tranen sprongen weer in mijn ogen. “Hye baby, don’t cry.” Zei hij en hij gaf me nog een stevige knuffel en een zoen.
Hij liet mij los en ik liep voorzichtig weg, met de tranen in mij ogen. Ik draaide me nog even om om hem een handkusje te werpen, ik zag dat hij ook de tranen in zijn ogen had staan. Hij liep naar mij toe en zei: “Nog één kusje!” En hij plantte zijn lippen op de mijne. “I’ll miss you.” Prevelde ik tegen zijn lippen.
“Frauke, kom onmiddellijk hier!” Riep mijn leerkracht zonder medelijden. “Jaja!” Riep ik geïrriteerd terug en kuste Louis nog eens. Nu was het echt tijd om afscheid te nemen, bij die gedachten moest ik weer huilen. Ik liep weg van Louis, hoe kon iemand toch zo verliefd worden op drie dagen tijd? Vroeg ik mij af.
“I already miss you!” Riep Louis en ik schonk hem nog een waterig glimlachje terwijl ik op de boot stapte. Dat was het laatste wat ik van hem zag.
Ik greep naar mijn kettinkje wat mij toch nog een soort van verbintenis met Louis gaf.

Wat vinden jullie er van? (: als jullie reacties schrijven kan ik het beter afstemmen op jullie goesting (: