16 || Frauke

“Wat is er met jullie?” Vroeg Melissa met open mond. “We hebben net afscheid van Louis en Liam moeten nemen.” Zei ik met snikken. “Ohgod, liefje toch!” Riep Melissa en ze trok me in een knuffel. Stiekem was Melissa soms toch wel lief voor mij. Mieke was ondertussen Lisa al aan het troosten. En Nadja? Die was nog steeds boos omdat ze niet mee mocht vertelde Melissa. En Patricia was even naar de wc.
“De bus gaat vertrekken!” Riep een leerkracht die ik niet bij naam kende. We stapten allemaal in, ik zat naast Lisa want ik had weer ‘shot gun’ voor haar gedaan. We waren ondertussen al wat gekalmeerd en waren van plan om wat muziek te luisteren, muziek van One Direction. De stemmen van hun horen maakt mij altijd gelukkig. We dommelden weg in een lichte slaap want naar Dover rijden nam toch wat tijd in beslag.
“We zijn er.” Zei Patricia met haar leuk Nederlands accent. “Lisa, wake up!” Lisa was blijkbaar toch wat verder weg dan ik dacht. “Liam?” Vroeg ze slaperig en wreef in haar ogen. “Ik ben het, Frauke en we zijn in Dover.” Zei ik vol medelijden. “Ik wil niet weg.” Zei ze verdrietig. “I know, ik ook niet maar we hebben geen keuze.” Sprak ik haar toe. "Jup, laten we onze koffers maar eens gaan zoeken dan.” Sprong Lisa recht uit haar stoel.
“Ochgod.” Zei ik toen we buiten waren. “Daar is de jouwe!” Riep Lisa en ze wees naar een knalgroene koffer.
“Werk mee stom ding!” Zat ik te roepen tegen mijn koffer. Ik zat er al een kwartier aan te trekken maar hij werkte niet echt mee, maar dat kon ook komen door dat ik zo onhandig als iets was.
“Can I help you?” Vroeg iemand achter mij. “Ja, graag.” Zei ik opgelucht. Ik draaide me om en keek recht in de twinkelende ogen van Louis. “LOUIS?!” Riep ik uit en sprong in zijn armen. “Ik kon jou toch niet zomaar laten gaan.” Zei hij en hij gaf me een doosje. Ik opende en zag het mooiste ooit.