Chapter 12

Veel plezier vanavond!
Dat las ik op het schermpje van mijn telefoon, lief van Emily dat ze er nog even aan dacht. Ik vroeg me af hoe het met haar en Greg ging, zou hij haar nog gesms’t hebben? Alweer wist ik niet zo goed wat ik aan moest trekken, ik nam aan dat het een beetje net moest zijn, maar dat wist ik niet zeker. Ik durfde het Chris ook niet te vragen dus ik waagde het er maar op om gewoon een net stijlvol jurkje aan te doen. Toen ik klaar was ging de deurbel. Snel liep ik de trap af en deed de deur open. Godzijdank, hij had een pak aan, wauw wat stond dat mooi…
“Ben je er klaar voor?” vroeg hij toen.
“Ja, ik zeg mijn ouders nog snel even gedag!” antwoordde ik en ik liep de kamer in.
“Ik ga, doei!”
“Veel plezier,” zeiden mijn ouders. Ik liep weer terug naar Chris.
“We kunnen gaan,” zei ik met een brede glimlach. Hij haakte zijn arm in de mijne en bracht mij zo naar zijn auto toe, als een echte heer deed hij de deur voor mij open en dicht.
“Gentleman,” grinnikte ik. Hij keek me lachend aan en begon toen te rijden.
“Vind je het eng?” vroeg hij toen.
“Valt mee, maar het is wel een beetje spannend ja,” antwoordde ik.
“We hebben echt een heel erg leuke groep, ik weet zeker dat je het leuk gaat vinden, en er hebben meer een vriendin mee.” Een vriendin, was ik nou zijn vriendin? Het leek er wel op, maar het was nog nooit zo gezegd.
“Oké, ben benieuwd,” antwoordde ik. We kwam aan bij het restaurant, er zaten geen andere mensen en ik had zo’n vaag vermoeden dat die er vanavond ook niet kwamen. Chris nam me weer bij de arm en leidde me zo naar binnen. Daar zaten Frank en Dennis al, ook zag ik Siem, Derk , Greg en Nicolai zitten. Ik kende de rest nog niet dus ik stelde me voor, er zaten ook een paar meisjes bij maar ik zag al gelijk dat het niet mijn types waren, maar goed, wie weet waren ze aardig. Eentje was de vriendin van Kenneth daarnaast waren er nog drie anderen, van Jan, Kolbeinn en van Theo. Ik nam plaats tussen Chris en Derk, ik zat tegenover Frank. Ik dacht even aan mijn vader, die had nu miljoenen vragen gesteld aan Frank. Frank leek mij een aardige man, hij deed ook gezellig mee met de groep.
“Dus, dit is het meisje waar Chris het altijd over heeft,” zei Frank vriendelijk. Ik lachte en keek Chris aan, die keek een beetje verbaasd en ontkende.
“Is niet erg hoor, Chris,” zei Frank met een knipoog.
“Chris heeft het maar getroffen met jou,” zei Derk toen op zijn plaats.
“Stop eens,” zei ik in verlegenheid gebracht.
“Ja we houden al op, was jij dinsdag ook bij onze training?” vroeg hij toen.
“Ja, dat klopt,” antwoordde ik.
“Leuk, voetbal je zelf ook?” Oh ja, ik had niet eens meer gedacht aan die wedstrijd van vanochtend. Zouden ze wat in me hebben gezien? En wanneer hoor ik dat?
“Ja, ze is heel goed,” zei Chris toen voordat ik iets kon zeggen.
“Waar speel je bij?”
“FC Amsterdam, maar vandaag zaten er belangrijke mensen op de tribune voor haar,” zei Chris alweer voor zijn beurt.
“Niet voor mij,” zei ik verlegen.
“Nou ja, jij was wel veruit de beste van het veld.”
“Nou, bedankt,” antwoordde ik. Derk lachte.
“Wacht even,” zei Frank toen, “je hebt ook nog heus een topvoetbalster aan de haak geslagen?”
“Ja,” antwoordde Chris trots. Hij kneep zachtjes in mijn bovenbeen.
“Misschien kun je nog wat van haar leren,” lachte Frank. Verontwaardigd keek Chris naar Frank, Derk begon ook te lachen. Toen werd het eten neergezet, iedereen kon gewoon pakken van het midden van de tafel.
“Sorry, ze doen wat vervelend,” fluisterde Chris toen in mijn oor. Ik haalde mijn schouders op, het voelde soms wel wat ongemakkelijk, ja. Maar ik kon er mee leven, ze waren in ieder geval vriendelijk. Na een tijdje werd het wat minder ongemakkelijk en praatten we gezellig, na het eten kregen we nog een lekker dessert.
“Vond je het lekker?” vroeg Chris.
“Ja, het was heerlijk.” Chris legde zijn hand op mijn bovenbeen, ik pakte zijn hand vast. Hij keek me lief aan.
“Nu moet je haar wel altijd meenemen, je moet nog heel veel schade inhalen van toen je geen vriendin had,” zei Frank toen. Hoorde ik dat goed? Had hij lang geen vriendin gehad? En noemde hij mij nou zojuist zijn vriendin?
“Alleen als ze wilt, en ik kan me voorstellen dat dat niet meer zo is nu ze jou kent,” zei Chris lachend. Ook Derk begon te lachen.
“Daar zit wat in,” zei Derk.
“Jullie willen niet opgesteld worden? Hoor ik dat goed?” vroeg Frank toen lachend. Aan de andere kant van de tafel stonden er een paar op om hun jas te pakken, ze bedankten, zeiden iedereen gedag en liepen toen weg.
“Zullen wij zo ook gaan?” vroeg Chris toen. Ik knikte. Chris haalde onze jassen op en ik stond op.
“Bedankt, ik vond het gezellig,” zei ik tegen de groep. Ze mompelden instemmend en zeiden ons gedag.
“Tot de volgende keer,” zei Frank. We liepen naar buiten en Chris sloeg een arm om me heen.
“Vond je het echt gezellig?” vroeg hij toen.
“Ja hoor, jij niet?”
“Als jij het leuk vond, vond ik het ook leuk.” Bij de auto aangekomen draaide Chris zich naar me toe en pakte mijn beide handen vast.
“Weet je,” zei hij toen, hij keek me serieus aan.
“Ik vind je heel erg leuk, je past goed tussen mijn vrienden en ik wil het liefste de hele dag bij je zijn. Ik weet niet hoe het voor jou voelt, maar ik hoop dat je mijn vriendin wilt zijn,” zei Chris toen. Ik smolt helemaal vanbinnen en keek hem aan.
“Wat lief, tuurlijk wil ik jouw vriendin zijn!” Chris keek me blij aan en gaf me toen een lange zoen. Hij drukte me dicht tegen zich aan, kon ik maar voor altijd zo blijven staan.