¤ Secret friendship. Or more? ¤ (Deidara) #23

LEES HIERBOVEN! BELANGRIJK! ANDERS BEN JE ME STRAKS KWIJT.
Ik word wakker en open langzaam mijn ogen. Verbaasd kijk ik rond en dan voel ik ineens twee armen om me heen. Ik volg de arm met mijn ogen en zie dan Deidara’s gezicht. Dan herinner ik me wat er is gebeurd. We hebben veel gepraat afgelopen nacht. Vooral over wat er is gebeurd en hoe we ons voelde. Ik kan me niet herinneren dat ik in slaap ben gevallen maar wel dat ik zei dat ik moe was.
Langzaam, om hem niet wakker te maken, sta ik op en ik strek mezelf uit. Ik kijk over de stad en zie dat de zon al opkomt. Ik moet terug naar Gaara’s huis voor dat ze wakker worden en merken dat ik weg ben.
Ik glimlach naar Deidara. ‘Tot snel,’ fluister ik.
Ik druk zachtjes een kus op zijn wang en ren dan terug naar de stad. Ik sluip terug het huis in en schiet dan snel mijn bed in. Eenmaal in bed zucht ik diep. Ik sluit mijn ogen en denk aan de afgelopen uren.
Toen we in de stad aankwamen, wist Gaara al wat er gebeurd was. Hij gaf ons de beste verzorging en toen we allemaal oké waren, bespraken we ons plan. Maar ik was er niet echt bij met mijn hoofd. Ik bleef denken aan Deidara en dat hij wilde dat ik hem vergaf. Ik wist nog steeds niet of hij de waarheid sprak maar ik kon geen reden bedenken waarom hij zou liegen. Ik geloofde ineens dat Deidara me de waarheid had verteld. Dus nadat Gaara ons had vertelt dat het plan klaar was, ben ik naar buiten gegaan om een eindje te gaan wandelen. Ik liep de stad uit en het was puur toeval dat ik hem zijn. Zijn blonde haren waaide in de wind maar twee seconden later was hij achter een boom verdwenen. Maar ik was zeker dat hij het was dus ging ik hem zoeken. De rest is geschiedenis.
Ik lig nog twee minuten naar het plafond te staren als ik eindelijk in slaap val.
Ik heb het gevoel dat ik pas twee seconden heb geslapen als er iemand in mijn oor schreeuwt.
‘AIMEKA! OPSTAAN!’
‘Hmmmmmmmmmmm. Fuck op! Lameslape!’ Ik trek het deken verder over mijn hoofd en probeer weer te slapen.
Maar Naruto laat me niet slapen. ‘Aimeka! Je moet opstaan! We vertrekken over 20 minuten.’
Ik duw het deken weg. ‘TWINTIG MINUTEN?! EN DAN ROEP JE ME NU PAS?!’
Naruto trekt een wenkbrauw op. ‘Eh, ik probeerde je een uur geleden al wakker te maken maar je werd niet wakker.’
Ik zucht. ‘Ik kom eraan,’ mompel ik.
Naruto loopt de kamer uit en ik kom overeind. ‘Ze komt eraan!’ hoor ik Naruto roepen.
Ik kleed mezelf aan en loop de keuken in. Daar is iedereen al aan het ontbijten.
‘Je bent laat!’ merkt Temari op.
Ik knik. ‘Ja, ik was nogal moe dus…’
Temari grijnst. ‘Je bent altijd moe!’
Ik grijns terug en pak een boterham. ‘Dus, Sakura en ik gaan naar het rebellengebied?’
Gaara knikt. ‘Ja. Je zegt tegen ons wat er nu precies aan de hand is zodat we een goed plan kunnen maken.’
Ik kijk naar Gaara. Hij ziet er behoorlijk rustig uit voor iemand die op het punt staat om vermoord te worden. Maar ja, dat is Gaara.
‘Hé, Aimeka. Waar was je afgelopen nacht?’ vraagt Temari ineens.
Ik trek een wenkbrauw op. ‘Eh, in bed?’
‘Oh…Ik dacht dat ik je niet in bed zag liggen.’ Ze haalt haar schouders op. ‘Mijn schuld.’
Ik glimlach naar haar. ‘Kan gebeuren.’
Ze gaat verder met haar ontbijt en ik adem langzaam uit. Damn. Dus Temari had het wel gemerkt…