H11

Ik werd wakker van een ritselend geluid. Toen ik mijn ogen open deed zag ik dat Eline al de spullen aan het opruimen was. 'Klaar om te vertrekken?' vroeg ze aan mij toen ze zag dat mijn ogen open waren. 'Absoluut' zei ik tegen haar. We liepen richting het meer.

Toen we bij het meer aankwamen gingen we naast elkaar staan. We stuurde een hoop water uit het meer en maakte er een golf van en sprongen er bovenop. We verplaatsten ons nu veel sneller als op een ijsplatform. Na een paar uur zagen we een stad in zicht. Toen we er waren sprongen we van de golf af. We liepen de stad binnen. Het was duidelijk dat dit niet de hoofdstad van het metaallandschap was. Wel was duidelijk dat we nu echt in het metaallandschap waren. Alle huizen en alle winkels waren van metaal. Overal liepen mensen in grijze kleding en sommige hadden metale helmen op. Toen we oms omdraaide botste ik tegen een meisje op die vervolgens op de grond viel. 'Sorry' zei ik tegen het meisje. Ik hielp het meisje van de grond. 'Het geeft niet' zei ze met een vrolijke stem. 'Jullie zijn twee watermeesters' zei ze toen ze onze kleding zag. 'Ik heb nog nooit watermeesters ontmoet' ging ze vrolijk verder. 'Mijn naam is Marcha. Zijn jullie op doorreis?' 'We hebben een boodschap van Gwendolin voor Cleveron' zei Eline tegen Marcha. 'Mijn naam is Eline en dit is Odin. Weet jij toevallig waar het hoofdkasteel ergens is?' vroeg ELine aan Marcha. 'Je bedoeld de hoofdfabriek' zei Marcha. 'Ik weet waar die is, ik kan jullie er wel heen begeleiden?' vroeg ze. 'Dat zou fijn zijn' zei ik tegen haar en we liepen achter haar aan.

'Het moet wel erg belangrijk zijn, als het van Gwendolin komt' zei Marcha toen we uit de stad waren. 'Dat klopt' zei Eline. 'We mochten er alleen met niemand over praten' ging ze verder. 'Maak je geen zorgen, ik hoef niets te weten' zei Marcha. 'Ben jij een Metaalstuurder?' vroeg ik aan haar. 'Ja, dat ben ik' zei ze. 'Al had ik liever een vuurmeester willen zijn' ging ze verder met een droevig gezicht. Ik stond gelijk stil. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik aan haar. 'Ik ben een van de weinige die aan een ander element is toegewezen' zei Marcha met een betrokken gezicht. 'We weten precies hoe je je voelt' zei Eline tegen haar. Ze keek ons met grote ogen aan. 'Is jullie hetzelfde overkomen?' vroeg ze aan ons. 'Dat klopt' zei ik. 'Ik had liever toegewezen willen worden aan het element aarde'. 'En ik liever aan het element lucht' zei Eline. 'Maar ja, het had niet zo mogen zijn'. 'Wat toevallig dat ik net jullie naar de fabriek begeleid' zei Marcha. Toen ineens zagen we een stad in zicht met een enorme grote fabriek in het midden. 'Dat is de hoofdfabriek' zei Marcha en ze wees naar de grote metale brok die midden in de stad stond. Eromheen stonden verschillende metale huizen en andere kleine fabrieken. 'Ik zal jullie nog naar de ingang begeleiden. We liepen achter Marcha aan, de stad in.

Toen we bij de ingang van de fabriek aankwamen, stonden er twee grote mannen in uniform voor. 'Wij hebben een bericht van Gwendolin voor Cleveron' zei Eline tegen een van de bewakers. 'Sorry, wij laten er niemand in, orders van CLeveron' zei de bewaker. 'Maar het is nogal dringend' zei ik tegen de andere bewaker. 'Geen uitzonderingen, niemand komt erin'. De mannen vertrokken niet van gezicht en keken voor zich uit. 'En nu?' vroeg Marcha aan ons. 'Zeg hallo, wij komen niet helemaal van het waterrijk om nee te horen' zei Eline nu al iets harder. 'Sorry wij laten niemand door' zei de bewaker opnieuw. 'HALLO WE HEBBEN FACKING BERICHT VAN GWENDOLIN EN JULLIE NEGEREN HET GEWOON!' riep Eline uit. Terwijl ze schreeuwe wakkerde ineens een felle wind aan. Het waaide ineens super hard. 'Rustig Eline, hier bereik je niets mee' zei ik tegen Eline om haar rustig te krijgen. Toen Eline rustig werd stopte het ineens met waaien. 'Zijn er soms problemen' hoorde ik ineens een stem zeggen achter de poort vandaan. Een metale man met bronze ogen kwam naar de poort toegelopen. Marcha viel gelijk op haar knieen en wij volgde haar voorbeeld. 'Wij hebben bericht van Gwendolin, alleen de bewakers laten ons er niet door' zei ik met een rustige stem. 'Van Gwendolin zeg je, laat ze maar binnen' zei Cleveron tegen de bewakers. De bewakers sloegen met hun vuisten tegen de poort en de poort ging met een krakend geluid open. We stonden op en liepen achter Cleveron aan.

Cleveron nam plaats op een grote metale stoel en keek ons aan. Ik liep naar hem toe en overhandigde hem de brief. Hij rolde de brief uit en begon hem te lezen. Gelijk werden zijn ogen groot. 'Dit is ernstig' zei hij meer tegen zichzelf dan tegen ons. Hij legde de brief op een tafel die naast hem stond en staarde in de verte. 'Zo te zien wist u ook van het virus?' vroeg Eline aan hem. 'Ik wist dat het bestond, maar ik wist niet dat hij zich zo snel verspreidde. We moeten het aarderijk, vuurrijk en de luchteilanden waarschuwen, al zullen hun er snel genoeg achter komen' zei Cleveron. Op dat moment was er harde knal te horen en de fabriek schudde heen en weer. Al gauw hoorde we de bewakers wild schreeuwen en ze vervolgens hard kreunen. Cleveron schoot omhoog en we renden achter hem aan.

Toen we bij de poort kwamen stonden er 3 jongens en 2 meisjes met zwarte ogen naar ons te kijken. De twee bewakers lagen morsdood voor de poort. 'Beveiliging!' riep Cleveron hard. Meteen kwamen er allerlei bewakers uit de fabrieken gerend. Cleveron sloeg met zijn vuisten op de grond en er schoten gelijk verschillende metale stangen omhoog, maar de groep ontweek ze allemaal. Ik zag dat ik naast een meertje stond. Ik maakte een grote waterstraal en vuurde die op de jongen die het dichtsbij mij stond af. Hij werd volop geraakt, maar een meisje kwam gelijk in actie en vuurde een zwarte bol op mij af, die geblokkeerd werd door een metale stang van Marcha. Al gauw zagen we dat er steeds meer bewakers maar ook steeds meer mensen met het virus waren. Het was een grote slachtpartij. De ene bewaker naar de andere bewaker viel dood neer. Toen ineens kwamen er overal waterstralen vandaan. We keken achter ons en zagen ineens 6 watermeesters plus Gwendolin achter ons. Samen met de bewakers en watersmeesters joegen we het virus weg. Toen het veilig was kwam Gwendolin naar ons toegelopen.
'Glorenda is volledig verwoest' zei Gwendolin met een ernstige stem.