5.

Kim POV.

Gelukkig ben ik uit, maar Isabel moet wel nog gewoon lesgeven. 'Ik vertel jullie er later wel meer over' zegt Isabel tegen ons. We knikken en Isabel wacht tot haar klas aan komt lopen. Iris en ik lopen naar het schoolplein. 'Wat zou er allemaal gebeurd zijn?' vraagt Iris aan mij. 'Ik heb echt geen idee, maar het ziet er niet goed uit' zeg ik bezorgt tegen Iris. 'Nu ga je zeker niet meer glaasje draaien met Jason enzo?' vraagt Iris aan me. 'Ik weet het niet. Isabel heeft me wel een beetje bang gemaakt, maar ik ben nu toch wel benieuwd wat er gebeurd is bij Isabel en wat er allemaal kan gebeuren. Ik ben gewoon heel nieuwsgierig' zeg ik met een kleine glimlach op mijn gezicht. 'Ik vind het nog steeds niks voor jou. Het gaat niet goed. Je bent echt dom als je het door gaat zetten, al helemaal met Jason. Hij is echt niet te vertrouwen! Geloof mij!' zegt Iris met tranen in haar ogen tegen me. 'Ik zal er over nadenken' zeg ik tegen Iris. 'Zullen we maar naar huis gaan en even rustig nadenken. Dit is allemaal nogal wat' zegt Iris tegen me en ik knik. We geven elkaar een knuffel en ik loop richting mijn fiets. Iris gaat altijd met de bus, dus zij moet de andere kant op. Ik let niet echt op de weg, want mijn gedachten zitten natuurlijk heel ergens anders. Ik moet weten wat er gebeurd is met Isabel. Ze was zo verdrietig. Ik ben blij dat ik eindelijk thuis ben. 'Hey, schat' zegt mijn moeder tegen me en ik geef antwoord met 'Hoi'. 'Wat is er? Gaat het wel? Heb je gehuild?' vraagt mijn moeder bezorgt aan me. 'Nee, er is niks aan de hand. Ik heb tranen in mijn ogen omdat ik een vliegje in mijn ogen kreeg tijdens het fietsen' zei ik tegen mijn moeder, maar ik weet wel beter. Gelukkig gelooft ze wat ik zeg. 'Ik ga naar mijn kamer' zeg ik tegen mijn moeder en ik loop de trap op. Ik ga op mijn bed liggen en begin te huilen.