Chapter 7.
'Wakker worden!' wordt er luidkeels in mijn oor gegild. Ik open moeizaam mijn ogen en kijk de persoon recht in zijn ogen aan. 'Ook goedenmorgen Tom' gaap ik. Hij grijnst en strekt zijn hand naar me uit. Ik neem zijn hand aan en hij trekt me omhoog. 'We gaan gezellig shoppen vandaag! Alleen je moet wel rustig aan doen van je moeder.'Ik knik en gaap nog een laatste keer. 'Oke Parker, nu mijn kamer uit dan kan ik me omkleden' glimlach ik naar hem. Hij grijnst en gaat languit op mijn bed liggen. Zijn hoofd steunend op zijn handen. 'Opzouten Parker' lach ik naar hem. 'No way' glimlacht Tom naar me. 'Guys!' roep ik zo hard als ik kan. Binnen 3 tellen staan ze alle 4 te pushen om naar binnen te komen. 'Wat is er aan de hand? Ben je ziek? Moet ik 112 bellen?'. De vragen komen van alle kanten. Ik schud lachend mijn hoofd en wijs naar Tom die met geen moeite verzet kan worden. Hij blijft bij zijn standpunt. 'Ik ga niet eerder weg voordat ik een kus krijg' glimlacht hij. Max en Siva rollen met hun ogen en lopen de gang weer op. 'Need help?' vraagt Jay lachend aan me. Met glinsterende ogen kijk ik naar Jay. Enthousiast schud ik ja. Nathan houdt de deur open terwijl Jay, Tom bij zijn oksels pakt en hem de kamer uit zet. 'Walk' zegt hij heel kalm tegen Tom en wijst naar de woonkamer. Met zijn ogen naar de grond gericht loopt Tom pruilend naar de woonkamer. 'Bedankt jongens' zeg ik tegen ze en geef Nathan en Jay een kus op hun wang. Eindelijk omkleden.. Maar wat moet ik aan?!
Reageer (5)
Ik hou van Tom (: Hij is altijd zo geweldig! Zelfs hier in dit verhaal! Oké, ik geraak serieus verslaafd aan dit verhaal terwijl ik hier ziek thuis zit! (; Ik ga nu verder naar het laatste hoofdstukje, denk ik
1 decennium geledenAhaha, geweldig. Bye Tom!
1 decennium geledenEn nou weer snel verder? {A}
Omg dat is zooo nice :'3 Hihihi snel verder hoor (AA)
1 decennium geledenHihi, ik hou van Jay, want hij is gewoon zo'n ongelooflijk lief en leuk schatje, hé. Omg, ik ga hem gewoon honderd procent zeker weten ooit daten, en dan gaan we trouwen en dan leven we nog heel, héél erg lang en heel, héél erg gelukkig. Ja, ik heb mijn hele levensplan al uitgestippeld. Je hebt dit dus weer echt geweldig geschreven, want er verscheen dus weer een enorme lach op mijn depressieve hoofd(:
1 decennium geledenoeee
1 decennium geledensnel verder