9)nacht

Ik zak neer op het bed en wacht tot Bella Amy in haar bed gelegd heeft. Ik hoor Jacob en Renesmee die afscheid nemen op de gang. Jacob vind het geen leuk idee om een kamer apart van haar te nemen, maar hij begrijpt ook wel dat het heel onverantwoord over zou komen als we Amy met Seth op de kamer zouden laten.
Stiekem vind ik het gewoon nog altijd geen leuk idee om Jacob met mijn dochter alleen te zien, of horen. Noem het vaders instinct, beschermingsdrang... volgens Bella zit het gewoon in mijn karakter om zo beschermend te zijn en ik moet toegeven dat ik ook Bella nog altijd tegen elke prijs in bescherming wil nemen.
De deur onderbreekt mijn gedachten.
Van zodra Bella Amy's kamer uit is en zeker was dat geen sterveling haar ziet loopt ze op topsnelheid naar me toe. Het volgende moment ligt ze naast me op bed, in de mooie avondjurk die ze voor vanavond van Alice gekregen heeft. Ik bekijk haar zorgvuldig en neem haar stevig in mijn armen. Bella's ogen blinken, ja het vuur is er nog. Ik grijns naar haar en zij glimlacht speels terug.
Ik loop de kamer in. Ik kan niet wachten hem weer te zien. Ik open het raam en kijk rond. Waar is hij? Elke seconde zonder hem is net een seconde teveel. Het is alsof ik niet meer goed kan ademhalen als hij niet bij me is. Hij is mijn zuurstof en ik wil hem nooit meer kwijt. Waar is hij?
'Edward?' fluister ik. Plots hoor ik iemand achter me grinniken.
'Ja?' zegt zijn fluwelen stem, mooier dan die van alle engelen bij elkaar.
'Oh,' ik draai me om en zak in elkaar. Verbluft kijk ik naar zijn prachtige lichaam. Hij is zo perfect... Ik zucht. Wat is het toch altijd weer fijn om haar gedachten te horen.

(vanaf hier 16+)

Plots gaan haar gedachten onwillekeurig naar onze huwelijksnacht en ik grom verlangend.
"Liefje, je moet me niet zo plagen, ik weet dat jij denkt dat ik onbeperkte zelfbeheersing heb, maar ik ben op dit vlak sinds die ene nacht net zo zwak als elk gewoon mens."
Bella glimlacht en kust me vol op de mond.
Spelletje afgelopen, nu komt het serieuze werk.
Bella knoopt gretig mijn hemd los en ik rits haar jurk open.
'O, God waarom heb je me deze engel gestuurd?' vraag ik me af terwijl ik mijn lippen op haar blote schouder druk en zij mijn nek kust.
Gelukkig slapen Amy, Nessie, Seth en Jacob al. De anderen zijn zelf te druk bezig.
Ik grom terwijl ik mezelf boven op haar rol en mijn heupen tegen de hare aandruk zodat ze kan voelen hoe opgewonden ik ben. Ik kijk haar strak aan en de blik in haar ogen is onweerstaanbaar.
"Man, wat hou ik van de nacht," fluister ik smachtend.
Bella's handen schuiven mijn hemd van mijn schouders en strijken tergend langzaam over mijn borst, mijn buik. Ik kreun. Ze weet dat ik daar niet tegen kan.
Ik sta op het punt om haar van haar jurk te ontdoen wanneer mijn onderbewustzijn mijn aandacht naar de kamer naast ons trekt.

(Hier kunnen 16-ers weer rustig meelezen)

Ik kijk op, afgeleid nu ik besef dat iemand nogal onrustig door haar bed woelt.
Bella merkt dat ik er met mijn gedachten niet bij ben en luistert ook.
Amy's droom is een nachtmerrie geworden en ze kan elk moment wakker worden en Bella zoeken. Ze droomt namelijk dat zij vermoord wordt.
"Verdorie," mompel ik terwijl ik naar de kast stuif en Bella een nachtjapon toegooi.
"Amy?" vraagt ze. Ik knik.
Ik blijf naar de kast kijken omdat ik niet wil zien hoe Bella zich omkleed. Dat kan ik wellicht niet aan.
Bella hangt de jurk in de kast en samen kruipen we snel onder de wol en beginnen we een onzinnig gesprek over het optreden van vanavond.
Dan komt Amy huilend binnen gerend.
"Bella!!!!" Bella kijkt verrast op.
"Amy? Wat is er mis?" vraagt ze terwijl ze Amy op schoot neemt.
"Kasteel...jij...dood...gemene mensen...willen jou...jij nee...zij boos..." Bella strijkt de hele tijd over haar rug terwijl ik gespannen naar de beelden in Amy's hoofd kijk.
Wanneer heeft ze in godsnaam gehoord over Voltera, de Volturi of het feit dat Aro Bella net zo graag in zijn wacht wilt als Alice.
Zelfs Bella weet dat niet. Ik heb het haar nooit verteld, ze hoeft zich niet onnodig zorgen te maken.
Ik wordt er een beetje bang van. Amy heeft magische gaven. Misschien hoort helderziendheid er wel bij. Italië was geen goed idee.
Ik denk even afwezig terug aan al Amy's vreemde fantasieën over zwevende dingen, dingen die van zichzelf zomaar weer herstelden...pas toen ze het voor me uitspelde begreep ik dat het geen fantasieën waren, maar herinneringen.
Bella stelt Amy gerust. Het was maar en droom, niet echt. Ik stem in en verzeker haar ervan dat ik Bella nooit ook maar iets zou laten overkomen. Daarna zingt Bella haar in slaap. Nadat Bella haar weer in bed gelegd heeft vind ze me peinzend op het bed.
"Wat is er?"
"Hoe wist ze van de Volturi?" vraag ik me hardop af. Bella haalt haar schouders op.
"Maak je er maar geen zorgen over. Ze kan wat legendes opgezocht hebben. Misschien heeft ze Seth en Jacob er eens over horen praten. Je weet hoe leuk die twee het vinden over onze laatste confrontatie te praten." Ik knik. Ze heeft vast gelijk. Ik pieker teveel.
Ik bekijk Bella nu eens goed.
"Dat staat je goed." Bella grijnst en draait zwoel een rondje.
"Dank je."
"Maar ik weet iets dat je veel beter staat." Bella glimlacht en trekt een onschuldig gezicht.
"O?" Ik knik en trek haar het bed op zodat we de draad weer op konden pikken.