2 #Marleen tegan.

Zuchtend sloeg ik men koffer dicht. Ik stond op van men bed, en keek even naar men koffers en dozen die in men kamer stonden. Alle koffers gingen mee in het vliegtuig, maar de dozen gingen met een verhuiswagen naar Canada. Ik pakte men koffers en zette die op wieltjes. Men tas sloeg ik over men schouder. Die moes met mij mee het vliegtuig in. Men koffers trektte ik mee terwijl ik de trap af liep. Best wel moeilijk met al die trappen. Hopelijk vallen ze.. BOEM. ja, daar lagen ze dan. Beneden op de grond. "oeps" grinnikte ik, en sprong van de laatste paar treden af. "Paaaapp" gilde ik en wachtte geduldig af op z'n antwoord. Vanaf boven hoorde ik het stemmetje van pap zachtjes. "PAPP KOM EVEN!" Na een tijdje hoorde ik iemand van de trap af komen en zag dat het pap was. "wat ?" zuchtte hij. "Ja, jij wil zo nodig verhuizen dus dan sjouw jij mijn koffers maar naar de auto" hij keek me verbaasd aan, waarna ik snel de keuken in liep. Ik hoorde hem nog wat zeggen maar ik negeerde het. Als hij zo nodig moes verhuizen, mocht hij mijn koffers dragen. Glimlachend haalde ik een fles cola uit de koelkast, en een klas uit het keukenkastje. Ik schonk wat in en nam gulzig een paar slokken. Met men glas in men handen liep ik naar de kamer waar ik men glas op de tafel zette. Buiten hoorde ik iemand zitten mokkeren. Vast men vader met de koffers. Eigen schuld.


Moet je maar niet beslissen om te gaan verhuizen.