Chapter 3.

'Ik zei het je toch dat alles goed zou komen' fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach en draai me om in zijn armen. Ik kijk in zijn hazelgroene ogen en druk een kus op zijn lippen. 'Dankjewel' fluister ik. Zijn ogen stralen en branden een gat in mijn ziel. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en knuffelt me stevig. 'Jij hebt me genezen, bedankt voor je liefde' fluister ik met tranen in mijn ogen. Hij wrijft ze weg met zijn duim en laat zijn hand op mijn wang liggen. 'Alles voor jou' glimlacht hij en kust me zacht.

'Volgens mij gaat ze schrikken als ze wakker wordt. Ze verwacht natuurlijk niet dat er opeens meer dan 10 mensen in der kamer staan' hoor ik Sabrina der stem in mijn achterhoofd. Ik frons met mijn wenkbrauwen en kreun van de stijfheid in mijn nek. Voorzichtig open ik mijn ogen en laat mijn ogen aan het licht wennen. 'Goedemorgen, middag, avond, wat het ook mag zijn' mompel ik. 'Godzijdank je bent wakker!' roept Sabrina en omhelst me meteen. Ze slaat me op mijn arm. 'Flik me dat nooit meer, hoor je me!' zegt ze boos. Ik hou mijn handen op in verdediging. 'Als je gaat huilen steek ik die vork in je kont dus kappen' zeg ik tegen der als ik tranen in der ogen zie prikken. Ze glimlacht flauw. 'Lara, je kent Nareesha nog wel' zegt Sabrina. Ik knik en zwaai naar der. 'Heey wijffie, hoe gaat het met je?' vraagt ze als ze me een knuffel geeft. 'Kan beter, maarja wanneer niet' zeg ik lachend. Ze glimlacht naar me en kijkt naar een lange donkere jongen. Op dat moment merk ik dat er nog meer mensen in de kamer zijn. 'Ook hallo, ik ben Lara. Sorry dat we elkaar zo moeten ontmoeten' glimlach ik en steek mijn hand uit naar de jongens. 'Ik ben Siva, de vriend van Nareesha en dat zijn Max, Tom, Nathan en Jay'. Alle jongens geven me een hand. Ik kijk even goed naar Jay. 'Ohh jij bent Jay, ik heb al veel over je gehoord' zeg ik lachend en kijk naar Sabrina die me een doodsblik geeft. Hij glimlacht. 'Allemaal goed hoop ik' zegt ie. Ik knik.

Na 2 uur zijn de jongens en Nareesha nog niet weg en heb ik het enorm naar me zin. 'Je bent gelukkig' zegt Sabrina als Max me weer laat lachen door een domme mop. Ik knik blozend. 'Ik heb die lach van je een lange tijd niet gehoord' Sabrina kijkt naar de grond. Jay doet zijn arm om der heen en wrijft over de arm. 'Ik zei niet huilen'. Ze begint te lachen en veegt der tranen af. 'Bedankt voor het komen jongens, ik heb het echt naar me zin gehad' zeg ik tegen ze als ze weer weg moeten. 'Geen dank, dit is het echt het hoogtepunt van mijn dag. Ik heb nog nooit zo hard gelachen denk ik' zegt Tom als ie me een knuffel en een kus op mijn wang geeft. Ik glimlach naar hem. Nareesha geeft me haar nummer en die van de jongens voor als er wat is. Ik zwaai nog naar ze als ze weglopen en daarna draai ik me om en val ik in slaap.