Chapter 1.

'Nog maar een klein kwartiertje' fluistert mijn beste vriendin Sabrina naar me als ik der hand fijn knijp. Tranen vloeien over mijn wangen. Dit is iets waar ik nooit aan zal wennen. 'Ik ga even wat water voor je pakken, ik ben zo terug' Sabrina geeft een zacht knijpje in mijn hand en loopt dan weg. Na ongeveer 5 minuten komt er een zuster binnen en geeft me een handdoek. 'Voor je gezicht meisje' ze glimlacht naar me en ik wrijf met mijn goeie arm de handdoek over mijn gezicht. Buiten de kamer hoor ik allemaal meisjes gillen. Het zal wel weer iemand zijn die zijn of haar ziekte heeft overwonnen. Ik wil dat ook. Ik wil ook gezond zijn en met mijn vriendinnen buiten kunnen hangen. Ik wil ook weten hoe het is om alcohol te drinken of om een sigaret te roken. 'Het is klaar schat, je bent er weer even vanaf' zegt de dokter als hij het infuus uit mijn arm haalt. 'Ja voor de volgende 2 weken' mompel ik en doe mijn jas aan. 'Ben je al klaar?' vraagt Sabrina als ze binnen komt lopen. Ik knik en pak de makeup uit mijn tas. 'Er is iemand die je wilt ontmoeten' zegt Sabrina en pakt de foundation uit mijn handen. Een donker meisje komt binnen komen en glimlacht naar me. 'Jij moet Lara zijn, ik ben Nareesha' ze strekt der hand en ik pak het aan. Ik knik en ik voel de blos op mijn gezicht verschijnen. 'Je vriendin heeft veel over je verteld, hoe gaat het nu met je?' ze komt naast me zitten. Sabrina is ondertussen de foundation op mijn gezicht aan het smeren. 'Mwah het kan altijd beter, gelukkig gaat het nog goed' glimlach ik naar der.

Zodra Sabrina en ik thuis zijn en ik weer veilig in mijn bed lig verteld ze aan me hoe ze Nareesha heeft ontmoet. 'Weet je nog dat ik je vertelde over die jongen die ik had ontmoet?' vraagt ze glinsterend. Ik knik lachend. 'Die jongen waar je helemaal verliefd op was'. Sabrina knikt met een blos op haar gezicht. 'Nareesha is de vriendin van een vriend van hem, we zijn een keer samen uit winkelen geweest en toen kregen we het over jou. Ze wou je graag een keer ontmoeten'. Ik knik. 'Ze lijkt me heel aardig'. Sabrina knikt en begint weer een gesprek over Nareesha. Ik voel mijn ogen zwaar worden en ik kijk Sabrina verontschuldigend aan. 'Het spijt me zo erg' zeg ik tegen der zodra mijn ogen zich sluiten voor de laatste keer die dag.