Nice too meet you :)

[Bij Simone & Gordon]
Tom parkeert de auto op de oprit en we stappen allemaal uit. Simone staat al in de deur opening. Tom en Bill lopen er heen en knuffelen hun moeder. Ik kijk naar Michelle en samen halen we de koffers uit de kofferbak. ’Eline, Kom!’ Ik kijk op en zie Bill naar me toe komen. Hij pakt mijn hand en neemt me mee naar z’n moeder. ’Mam, Dit is Eline!’ Bill kijkt trots van mij naar zijn moeder. Ik pak de uitgestoken hand van Simone aan. ’Hallo, mevrouw! Aangenaam kennis te maken.’ Simone kijkt me lachend aan. ’Zeg maar gewoon Simone hoor meid.’ Ik glimlach verlegen en sla mijn armen om Bill heen. ’Nu wil ik Michelle voorstellen.’ Tom Duwt ons aan de kant en stelt Michelle aan zijn moeder voor. Bill en ik halen onze koffer en lopen naar binnen. We zetten onze koffer in de gang, hangen onze jas op en lopen de woonkamer binnen. ’Mam, waar is Gordon?’ ’Die is nog even wat gebak halen.’ Bill knikt, ook al kan Simone dat niet zien, en gaat op de bank zitten. Bill trekt mij ook op de bank, dicht tegen zich aan. Niet veel later komen ook Simone, Tom en Michelle de woonkamer binnen en gaan zitten. ’Willen jullie wat drinken?’ Iedereen knikt en zegt wat hij/zij wilt drinken en Simone loopt naar de keuken. ’Dat kan ze toch niet alleen dragen.’ Ik sta op en loop naar de keuken. ’Kan ik helpen?’ Simone draait zich om en kijkt me glimlachend aan. ’Graag lieverd. Wil jij deze meenemen.’ Ze wijst op 2 glazen cola. Ik knik en pak ze. Zelf neemt ze de overige 3 glazen en gaat naar de woonkamer. Ik volg haar en geef Tom en Bill ieder een glas cola. Ik plof weer dicht tegen Bill aan op de bank en pak mijn glas met water. Simone loopt weer terug naar de keuken en komt terug met koekjes. Ze geeft iedereen een koekje en zet de trommel op tafel. ’Zo, Vertel eens wat over jullie zelf meisje, ik heb al veel gehoord natuurlijk, maar vast nog niet alles.’ Simone kijkt mij en Michelle een voor een aan. Ik kijk naar Michelle en Zij kijkt naar mij. ’Wat wilt u weten?’ ’Nou, Hoe oud jullie zijn, wat jullie doen voor beroep, waar jullie wonen dat soort dingen.’ Ik knik. ’Ik ben 19 jaar, Mijn beroep is visagiste. Ik woon samen met Michelle en nog twee goede vriendinnen in Berlijn, in het huis dat ik van mijn ouders heb geërfd vanaf mijn 16e en ik kom uit Nederland.’ Ik kijk Simone een en zie haar verbaast kijken. ’Hoezo van je ouders geërfd?’ Ik kijk naar beneden en mompel iets onverstaanbaars. ’Haar ouders zijn omgekomen bij een verkeersongeluk.’ Fluistert Bill zachtjes terwijl hij mij knuffelt. ’Ow Sorry, Het spijt me.’ Ik haal mijn schouders op. ’Het geeft niet, je kon het niet weten.’ Er valt een ongemakkelijke stilte. ’He Jongens, Zijn jullie er al!’