23

Ik werd gebombardeerd door de pers. Niet normaal. Ik kijg steeds meer sponseraanbiedingen. Kleermerken stuuren me schoenen en kleren in ruil dat ik ze zal dragen bij een concert of een interview. Waarom zou ik überhaupt geïnterviewd moeten worden? Ik snap het echt niet. De pers begrijpt goed dat One Direction een van de meest belangrijke beroemdheden van het moment zijn, en daarbij horen dus hun liefdesleven. Maar dat ik door Sugarscape een aankomend celebrity wordt genoemd snap ik niets van. Zo interessant ben ik niet. En dat ik door een Nederlands blad het 'zesde lid van 1D' wordt genoemd maakt me misselijk. Dat wil ik echt niet. Mijn twitter wordt ook niet normaal gespamt, wat ik deels zelf heb aangesticht door een foto van mij en Niall als ava te doen. Niall vind het prima, dus ik ook. Ik loop de hele tijd een beetje door het huis, gespannen op mijn telefoon te prutsen. Ik ben niet normaal zenuwachtig, ik kan niet ophouden met lopen. Ik loop maar naar de voorraadkast -ja dat heeft dit appartement- en pak een pak choclat chips. Ik ga in een grote stoel zitten en begin te eten. Chocola, het werkt. Ik glimlach, dat is mijn twitterbio. Ik besluit Niall te zoeken, samen met mijn koekjes. Ik kom zijn kamer binnengestormd.
'Ya want a cookie?' vraag ik zo kinderachtig mogelijk.
'Don't talk that way.' zegt hij serieus.
'Whai not?' Ik ga door.
'Because I makes me wanna bite you.'
Met een grimas geef ik hem een koekje. 'I hope this will still the vampire-hunger.'
Hij glimlacht, wat mij half laat sterven van binnen. Hij eet het koekje zo snel op dat de kruimels uit zijn mond vallen, die ik met de rug van mijn hand wegveeg. Om daarna mijn hand van zijn hand, via zijn arm naar zijn heup te laten glijden. Ik kijk hem half dromerig aan, genietend.
'Niall'
'yes Chris?'
'I love you damned much.'
Hij moet lachen, en kust me.
'PEOPLEZ WE HAVE TO GO TO THE O2 ACADEMY' schreeuwt Louis.
Niall rolt met zijn ogen, en sleurt me met zijn hand naar beneden.