Chapter 10

“Hoe was het?” riep Emily toen ze me de kleedkamer in zag komen lopen.
“Wat?” vroegen gelijk een paar andere meisjes uit het team.
“Ze had een…”
“Emily, toe,” onderbrak ik haar snel. Niet iedereen hoefde het gelijk te weten. Emily keek me vragend aan het en haalde toen haar schouders op.
“Zeg het dan ook, waarom zou je het niet willen zeggen?” vroeg een meisje uit het team.
“Omdat het nog niet serieus is,” antwoordde ik.
“Nou en, wij houden onze mond!”
“Oké dan, nou, het is Christian Eriksen. Gisteren ben ik bij zijn training geweest en daarna gingen we nog even naar het Vondelpark, zondag had ik ook met hem afgesproken.”
Een paar monden vielen open.
“Dé Eriksen van Ajax?” vroegen er een paar.
“Ja,” antwoordde ik.
“En wat is er gebeurd?” vroeg Emily toen nieuwsgierig.
“Hij vroeg of ik zaterdagavond mee uit eten wilde met zijn team.”
De monden die al open waren vielen nog verder open.
“Wow, dat is echt geweldig! Hoe krijg je dat voor elkaar!”
“Echt leuk joh, zijn jullie nou echt samen, of niet?” vroeg Emily toen. Ik schudde mijn hoofd, ik wist het niet.
“Dames, schiet eens even op!” riep onze trainster aan de andere kant van de deur. Ik was allang blij dat ze niet meer vroegen.
Snel kleedde ik me om en volgde ik de rest naar buiten, er stond ons een zware training te wachten. Gek genoeg voetbalde ik de sterren van de hemel, nog nooit ging een training zo lekker. Tevreden liep ik na de training het veld weer af.
“Marenne, kom eens,” riep de trainster. Ik liep naar haar toe en vroeg me af wat er was.
“Wil jij graag verder komen met voetbal?” vroeg ze.
“Uh, ja als het kan,” antwoordde ik.
“Aankomende wedstrijd zitten er een paar belangrijke mensen van onder andere ADO Den Haag, FC Twente en FC Utrecht op de bank. Ik kan wel een goed woordje voor je doen, maar je moet het zelf laten zien,” vertelde ze. Met grote ogen keek ik haar aan, dit was mijn kans!
“Wauw, dankjewel! Ik zal heel erg mijn best doen,” antwoordde ik.
“Dacht ik al, ga nu maar omkleden, tot donderdag!”
“Tot donderdag,” zei ik en snel liep ik naar het kleedhok.
“Wat was er?” vroegen de meisjes.
“Er zitten zaterdag belangrijke mensen van ADO, Twente en Utrecht op de bank! De trainster zou een goed woordje voor me doen, dit is mijn kans,” zei ik blij.
“Wat super!” riep Emily en ze gaf me een knuffel. De rest knikte instemmend.
Toen we ons omgekleed hadden liep ik de kleedkamer uit.
“Denk je nou echt dat je kans maakt bij zowel Eriksen als die voetbalclubs?” siste de grootste trut van het team. Ik antwoordde niet en liep door.
“Daarom antwoord je niet, omdat je zelf weet dat het toch niet kan,” zei ze nog. Ik deed alsof ik haar niet hoorde en ging snel naar mijn fiets, wat een rotwijf was het soms. Ze was stikjaloers.
Ik fietste naar huis, mam deed de deur voor me open.
“Lekker getraind?” vroeg ze.
“Het ging super! Zaterdag komen er belangrijke mensen van grote clubs kijken en mijn trainster zou een goed woordje voor me doen!” zei ik enthousiast.
“Wauw, dat is goed nieuws! Goed je best doen zaterdag, dus.”
“Ja! Echt spannend,” antwoordde ik.
“En hoe was de training vanochtend?” vroeg ze toen.
“Heel leuk.”
“Deed pap nog vervelend?”
“Een beetje, maar Jorn redde me,” zei ik lachend.
“Mooi zo.” Ik gooide mijn tas neer in de hal.
“Mam, zaterdagavond ga ik mee uit eten met Chris zijn team,” zei ik snel.
“Chris is die speler van Ajax? Van vanmiddag?”
“Ja, die…”
“Wat leuk! Zeg maar niks tegen pap,” grinnikte ze. Ik schudde mijn hoofd. Ik liep de kamer in en plofte naast Jorn op de bank. Ik vertelde over wat de trainster had gezegd en Jorn was erg blij voor me, ook pap was erg enthousiast. Ik voelde mijn telefoon trillen in mijn broekzak.
Je wilt zaterdag wel echt mee, toch?
Wat lief van Chris dat hij er toch nog even aan dacht, maar ik wilde heel graag mee. Een goede kans om die andere jongens ook te leren kennen.
Ja, lijkt me echt heel erg leuk!
Ik begon te glimlachen bij de gedachte dat ik er samen met hem heenging.
“Wat is er?” vroeg Jorn.
“Oh, niks.”
Gelukkig! Ik heb er zin in. Hoe ging je training?
Hoe zou ik nou eens kort gaan verwoorden wat de trainster had gezegd?
Ja, heel goed. Zaterdag komen er belangrijke mensen van grote clubs, mijn trainster gaat een goed woordje voor me doen!
Ik dacht na over wat er allemaal zou veranderen als ik bij zo’n club zou voetballen. Ik moest veel verder weg, misschien wel ergens anders gaan wonen, bijna elke dag trainen… Het leek me geweldig, maar de gedachte dat ik de mensen hier moest achterlaten leek me verschrikkelijk.
Wauw, dat klinkt echt super! Mag ik ook komen kijken?
Oh ik smolt bijna, wilde hij komen kijken? Ik vroeg me af of ik daar niet te zenuwachtig van zou worden, of misschien ging ik juist wel beter spelen. Ach wat, waarom zou ik mijn spel laten beïnvloeden door hem? Omdat je zoiets zelf niet in de hand had…
Als je wilt kijken, tuurlijk! Als ik maar niet slechter ga voetballen door jou.. Haha.
“Wat zit je nou de hele tijd te doen?” vroeg Jorn nieuwsgierig.
“Jij sms’t toch ook wel eens met iemand?”
“Ja, maar met wie sms jij nu? Want het lijkt alsof het heel erg leuk is,” antwoordde hij.
“Is het ook.” Ik keek weer op mijn schermpje, weer verscheen er een glimlach op mijn gezicht.
Ik verstop me wel, als dat helpt.
Jorn, pap en mam zouden natuurlijk ook komen. Zodra pap Chris zou zien, zou hij er gelijk heengaan. Maar ja, ik liet het maar gebeuren, Chris zei tenslotte dat hij het niet erg vond. Ik kon er toch vrij weinig tegen doen.
Haha, nou als ik slecht voetbal weet ik wie ik de schuld moet geven. Maar ik ga slapen, welterusten xx.
Ik wenste mijn ouders en broer een goede nacht en ik ging naar boven. Toen ik uiteindelijk op bed lag hoorde ik mijn telefoon weer trillen.
Misschien voetbal je juist wel nog veel beter! Lekker slapen xxx!
Met een verliefd gevoel in mijn buik viel ik in een heerlijke slaap.