Hoofdstuk 5

Bart word wakker van een verschrikkelijke nacht. "ik ga het doen" hij loopt naar zijn kast, pakt een stropdas en hangt zichzelf op. Hij ziet een tunnel, een witte tunnel en aan het einde staat zijn opa. Die knikt nee, en zegt "nee Bart waar ben je mee bezig, dit slaat nergens op." zijn opa houd hem tegen. dan word Bart weg getrokken, weg getrokken, terug naar de wereld waar hij hangt. Dan word hij weer wakker, hij was los gemaakt door de schoonmaker. Die roept naar andere mensen en blijft bij mij. het lijkt of hij de enige is die om mij geeft.

piep, piep ,piep, piep, "Het lijkt of hij weer bij komt" zegt de dokter Bart kijkt om zich heen, hij denkt *waar ben ik in godsnaam* "Meneer Bart u bent in het ziekenhuis." "Waaroom??" zegt Bart nog een beetje suf. "u heeft een zelfmoordpoging ondernomen." "ojaa, dat deed ik omdat mijn vriendin is ontvoerd door bigfoot" Zei Bart heel vaag. "volgens mij bent u nog een beetje onder de verdoving, dat zorgt voor bijwerkingen, ik denk dat u iets heb." "uw vriendin Tamara was aan het skieën en jij was in het hotel aan het rusten." "u bent denk ik ziek geweest en gaan ijlen, toen heeft u een zelfmoordpoging gedaan." "Maar maar hoe kan dat, ik vroeg Tamara en toen nam bifoot haar mee. dit moet waar zijn want ik heb het zelf gezien." "Meneer denk na, dit is nogal onrealistisch." "Ja ik denk dat u gelijk hebt." "maar waar is Tamara dan?" "uw vrouw wacht in de wachtkamer" "Kunt u Tamara roepen?"
"ja dat zal ik doen"

5 min later

"Schat, wat heb je nou weer uitgehaald??" "ik was ziek en ging ijlen, en toen hebi k mezelf geprobeerd op te hangen, omdat ik ijlde dat jij werd ontvoerd door bigfoot en toen was ik hopeloos, gelukkig vond een schoonmaker mij." zie Bart. "ja ik denk dat je ziek was, maar ben je nu weer beter???" "ja ik denk het wel, maar je weet nooit, misschien kun je beter bij me blijven." "Ja dat zal ik doen, zullen we morgen gaan snowboarden?" "ja lijkt me leuk, alleen moet ik het nog leren."