OO5. --

" Shit ! Sorry, sorry. " Blozend kijk ik de jongen aan en wuif het weg. " Mijn fout, ik lette niet op. " Hij glimlacht en kijkt naar iemand. " Lou ! Kom eens ! " Ik kijk om naar waar het geluid vandaan komt en zie de jongen voor mij zich verontschuldigen en loopt naar blijkbaar zijn vriend toe. " Bella, moest je weer onhandig doen. " Blozend kijk ik haar aan waarna ik naar een paar zwarte TOMS kijk. " Mam, mag ik nieuwe zwarte TOMS ? " Mijn moeder glimlacht en knikt. " Omdat je oude niet meer passen. " Ze knipoogt en pakt de doos met mijn maat waarna ze gelijk naar de kassa loopt. Snel loop ik haar achterna om daarna weer verder te gaan winkelen.

Na een hele dag gewinkeld hebben plof ik in mijn kamer op mijn bank neer. Met mijn moeder winkelen is zo vermoeiend, maar toch zo leuk. Ik pak al mijn nieuwe kleren en spulletjes uit waarna ik gelijk mijn koffer begin uit te pakken. Dat moest ook gebeuren. Als alles is uitgepakt pak ik mijn schetsboek en ga op de bank liggen schetsen. Al snel staat die jongen van vanmiddag op het papier met alle details. Waarom denk ik heletijd aan hem ? Zo bijzonder was hij nou ook weer niet, gewoon een jongen waar ik met mijn onhandigheid tegen aan botste. Als de schets tot in alle details af is leg ik mijn schetsboek op mijn bureau neer en ruim alle potloden op, die er nog lagen van gisteren. Ik start mijn Macbook op en ga op twitter. @xBellaThompson London is nice, but I miss America already. Ik ga naar mijn mentions en zie dat een paar vrienden naar mij hebben getweet. Ik beantwoord hun vragen en werk mijn blog bij, ik zet er een paar nieuwe foto's van mijn tekeningen op en bekijk een aantal reacties ervan. Met één klein complimentje over mijn tekeningen of schetsen hoe je het maar wilt noemen kan iemand mijn dag helemaal perfect maken. James vertelde mij altijd hoe blij ik moest zijn moet zo'n talent. Tranen verschijnen in mijn ogen als ik aan hem denk. Mijn grote broer, maar ook mijn beste vriend. " James ik mis je. " Fluister ik zachtjes waarna ik me omkleed en in bed duik. Duizenden vragen spoken door mijn hoofd, waarom moest hij gaan. Waarom nou net hij !? Mijn broer die altijd zo positief in het leven stond nooit alcohol dronk of rookte, hij deed alles goed haalde goede cijfers tot die dag. Die dag die ik het liefst verban uit mijn leven. Flashbacks zie ik voor mijn ogen verschijnen allemaal over James. Nog harder begin ik te huilen. Ik stop mijn hoofd helemaal in mijn kussen totdat ik wat rustiger word, dan pak ik gelijk mijn schetsblok en begin weer te schetsen. Herinneringen van James komen te voorschijn en die ik op papier zet. Zacht begint mijn hand delen in te kleuren en er ontstaat twee mensen. Ik en James. Daar achter in de verte staan mijn ouders, ons uit te zwaaien omdat we samen een week weggaan. Glimlachend denk ik terug aan onze korte maar toch leuke vakantie. Iets om nooit te vergeten. Ik leg mijn schetsboek naast mijn bed op de grond en trek mijn dekens hoog op. Rustig kijk ik naar mijn plafond maar na een tijdje vallen mijn ogen dicht, en val ik in een diepe slaap.