Chapter 8

“Oh Greg is zo leuk!” zuchtte Emily toen we terugfietsten. Ze had nog de hele tijd met Greg staan praten, het leek erg gezellig te zijn. Maar veel hield ik me er niet mee bezig aangezien ik naast Chris stond.
“Mooi zo, heb je zijn nummer nu wel?” vroeg ik. Ze begon te stralen.
“Nee, hij vroeg de mijne.” Ergens had ik het gevoel dat dit niks ging worden, maar dat zou mijn pessimisme wel gewoon zijn.
“Leuk…”
“En hoe ging ’t met Chris?” vroeg ze geïnteresseerd.
“Goed,” zei ik, ik begon gelijk weer te glimlachen, hij was zo lief en leuk. Morgen zou ik naar de training toe, doodeng, maar natuurlijk wel een leuke extra kans om hem te kunnen zien.
“Vind je hem echt leuk?” vroeg ze.
“Ja!” antwoordde ik snel.
“Jij bent heel anders dan ik hè? Ik praat honderduit over Greg terwijl jij eigenlijk niks over Chris zegt.”
“Ik denk er wel aan,” antwoordde ik.
“Als je hem echt leuk vindt, logisch ja. Zou je morgen nou naar zijn training? Hoorde ik dat goed?”
“Ja, hij vroeg of ik wilde komen,” zei ik.
“Wow, wat leuk! Greg moet dan zeker ook trainen,” antwoordde Emily enthousiast. Als ze het maar niet in haar hoofd haalde om mee te gaan. Ik vond Emily heel lief en aardig, maar soms gedroeg ze zich echt wat geobsedeerd, wat zou Greg wel niet denken. En dan nog, ik kwam daar voor Chris en had gewoon even geen zin in dat eeuwige gepraat over Greg.
“Ja, denk het wel,” antwoordde ik, terwijl ik heel erg hoopte dat ze nu niet ook mee wilde.
“Jammer, ik kan er niet heen, ik zou naar mijn oma toe,” zei Emily met een diepe zucht er achteraan.
“Ach, een andere keer kan het wel,” zei ik, mijn opluchting verbergend.
“Dat is waar.” We naderden het kruispunt waar Emily een andere kant op zou moeten dan ik.
“Nou, veel plezier morgen en we praten wel bij tijdens trainen!” zei Emily toen ze afsloeg.
“Dankjewel! Tot morgen!” riep ik haar na.
Ik fietste snel naar huis en zat na te denken over wat ik tegen mijn vader zou zeggen. Zou ik gewoon gelijk moeten zeggen dat ik voor Chris kwam, of dat ik gewoon geïnteresseerd was in de training? Wat zou Chris eigenlijk doen? Zou hij doen alsof hij me niet kende, of juist naar me toelopen. Ik zette mijn fiets in de garage en liep naar binnen, waar mijn ouders en broer op de bank tv zaten te kijken.
Ze mompelden me allemaal gedag.
“Waar kom je vandaan?” vroeg mijn vader toen.
“Bij Jong Ajax,” antwoordde ik.
“Wat moest je daar dan?”
“Oh, gewoon, kijken. Hé pap, ik ga morgen mee naar de training van Ajax.”
“Wat is er mis met jou?” vroeg Jorn toen verbaasd.
“Is er een leuke jongen?” vroeg mijn moeder toen.
“Heb je een Ajacied aan de haak geslagen?” vroeg mijn vader ineens helemaal blij.
“Wow, stop! Ik uhm, wilde gewoon mee!” antwoordde ik, terwijl mijn wangen rood kleurden.
“Nee, hier is een jongen in het spel,” zei mijn moeder lachend.
“Ik ga ook mee,” zei Jorn toen.
“Toe nou, ik ga wel alleen,” zei ik een beetje geïrriteerd.
“Waarom wil je het niet zeggen?” vroeg mijn moeder toen.
“Gewoon, omdat het niets voorstelt.”
“Ben je toevallig verliefd op een Ajax-speler? Kent hij je überhaupt?” vroeg mijn vader.
“Oh laat maar,” zei ik. Of ‘ie me kende, natuurlijk kent ‘ie me! Nou ja, morgen zouden mijn vader en broer er waarschijnlijk toch achter komen. Ik liep naar boven en maakte me klaar om naar bed te gaan toen ik mijn moeder de trap op hoorde komen. Ze ging op mijn bed zitten.
“Ik snap het als je niet wilt dat pap het gelijk weet, maar wil je het mij wel vertellen?” vroeg ze lief.
“Ik wil het jullie best vertellen, maar pap gaat sowieso vervelend doen,” antwoordde ik.
“Daarom vraag ik het nu aan jou.”
“Nou, hij speelt bij Ajax inderdaad. Ik ken hem sinds zaterdagavond,” zuchtte ik.
“Oh en als pap het weet dan gaat hij hem natuurlijk geen seconde met rust laten,” zei mam toen.
“Ja, daar ben ik wel bang voor.”
“Ik zeg niks, je ziet maar hoe je het oplost morgen, ik zal wel proberen je vader mee te krijgen naar oma of zo,” bood ze aan. Wat lief van haar, maar ik wist nu al dat dat tevergeefs was. Alles moest schikken voor Ajax.
“Dankjewel, ik ga nu slapen, oké?”
“Is goed, veel plezier morgen,” zei mam terwijl ze haar hand even op mijn arm legde.
Toen ik op bed ging liggen trilde mijn telefoon, verrast keek ik op het schermpje.
Lekker slapen en tot morgen. X
En daar gingen de vlinders weer, ik werd er soms gewoon misselijk van. Ik twijfelde of ik iets terug moest sturen, op zich was het niet echt iets waar ik op kon reageren. Ik besloot niet te reageren, morgen zou ik hem wel zien. Ik zette mijn wekker en viel snel daarna in een heerlijke slaap.
“Goedemorgen!” riep mijn vader enthousiast tien minuten voordat mijn wekker zou gaan. Mijn kostbare tien minuten slaap…
“Ben je over een half uurtje klaar?” vroeg hij.
“Pardon? Het begint pas over een uur!”
“Ja, we moeten er wel op tijd zijn hoor.” Ik zuchtte en stond toen op, ik deed voor Chris, anders was ik dus mooi blijven liggen.
“Gaat Jorn nou ook mee?” vroeg ik.
“Ja!” hoorde ik uit Jorn zijn kamer komen. God, dat ook nog…
Na een half uurtje stond ik klaar, we gingen in de auto. Bij het veld aangekomen waren er al best veel mensen, vooral mannen met ajax-shirts aan. We liepen naar het veld toe, ondertussen groette mijn vader bijna iedereen. Jorn groette zo nu en dan ook een bepaalde jongen, ik voelde me een enorme buitenstaander tussen deze diehard Ajacieden.
Snel ging ik bij het hek staan, hopend dat mijn vader bij één van die andere mannen bleef staan praten, maar nee hoor, hij kwam gezellig naast me staan. Ik zag de jongens het veld op komen lopen, zo nu en dan deelden ze een handtekening uit en sommigen gingen zelfs met een fan op de foto. Ik werd een beetje zenuwachtig, wat zou Chris doen als hij me zag? Net op dat moment kwam Chris het veld op lopen, hij zocht het publiek af en zijn blik bleef hangen bij mij, hij glimlachte en zwaaide even. Tijd om naar me toe te lopen had hij niet want Frank liet de jongens gelijk lopen. Zou hij na de tijd naar me toe komen? Ach, ik zou het ook wel zien. Geconcentreerd en vooral gefocust op Chris keek ik naar de training, ook zonder Chris had ik het interessant gevonden, al maakte hij het natuurlijk wel iets leuker.