Flashback

[Flashback]
’Eline, We hebben de brief gepost!’ Deborah en Michelle komen giechelend mijn kamer binnen. Ik kom moeizaam overeind. Hoofdpijn! ’Welke brief?’ vraag ik slaapdronken. ’Onze Christmas list met een gewone brief weet je nog. Dat hadden we gisteren geschreven.’ Ik kijk ze raar aan en dan schiet het me te binnen. We hadden allemaal apart een brief en een Christmas list geschreven. Ik schier overeind. ’Die heb je toch niet serieus verstuurd!?‘ Ik kijk ze geschrokken aan. Ze knikken en komen bij mij op bed zitten. ’Fack. Dat was niet de bedoeling.’ Ze kijken me verbaast aan. ’Dat hadden we afgesproken, kom op Eline, Wat heb je te verliezen.’ Ik haal mijn schouders op en ga weer liggen. ‘[/pink][/i]’Niks, ik wil nu weer slapen. Ik heb barstende koppijn.’[/pink][/i] Michelle en Deborah staan op van mijn bed en lopen de kamer uit. Ze sluiten zachtjes de deur. O help. Ze hebben gewoon de brieven verstuurd!
[End Flashback]

’Alstublieft mevrouw, dat is dan €1,50.’ Ik betaal de ober en geef hem wat fooi. Ik drink snel mijn Chocolade melk leeg, voor zover dat kan en doe mijn jas weer aan. Ik stop mijn mobiel weg, pak mijn tas en loop het cafeetje uit richting de juwelier. Ik loop de juwelier binnen, gelijk door naar de kassa. ’Dag mevrouw. De ketting is net klaar.’ Ze laat me het eind resultaat zien. ’Mooi, Hoeveel kost het?’ De mevrouw noemt het bedrag. Ik reken af en pak het tasje aan. Ik loop de juwelier uit richting de parkeer garage. Ik betaal de parkeerautomaat en loop zo snel mogelijk naar mijn auto. Ik dump alle tasjes op de stoel naast me en rij snel naar huis. Ik rij de oprit op, pak mijn tasjes en stap uit. Ik doe de auto op slot en draai de voordeur open. Ik loop naar binnen, doe mijn jas uit, dump de tasjes snel in mijn kamer en loop naar beneden de woonkamer binnen. Michelle, Deborah en Linda zitten zenuwachtig naar de envelop te staren. ’Daar ben je eindelijk.’ zucht Linda. Ik ga naast Michelle op de bank zittenen pak de envelop. ’Wie gaat hem openen?’ Ik kijk de kring rond. ’Mag ik dat doen.’ Ik zie Deborah hyper op haar stoel stuiten. Ik geef Deborah de brief. Ze maakt hem open en haalt er vier kleine envelopjes uit. ’Voor ons allemaal een. Er zit ook nog een brief bij.’ Deborah geeft ons allemaal de envelop met onze naam er op en vouwt de andere brief open.