084

‘’Jullie mogen naar huis,’’ zegt de zuster. Ik kijk haar blij aan. Eindelijk weg uit dit ziekenhuis en weer lekker terug naar mijn eigen huis. Zayn heeft de maxicosi al meegenomen en staat nu op om die te pakken. Ik pak Nathan goed in en leg hem daarna voorzichtig in de maxicosi. Ik maak hem vast en til de maxicosi op. Ik pak Zayn’s hand en we lopen naar buiten. Het zonnetje schijnt, wat de temperatuur een stuk aangenamer maakt. We lopen naar Zayn’s auto en ik zet de maxicosi vast op de achterbank. Ik ga ernaast zitten en Zayn rijdt naar ons huis toe. Ik sms Rebecca dat we naar huis komen en stop mijn mobiel weer weg. Ik kijk naar Nathan die ligt te slapen. Hij heeft al best wat haartjes. Ik wrijf zijn ravenzwarte haartjes iets naar achter en wendt mijn blik de rest van de rit naar huis niet van mijn kleine mannetje af.
‘’We zijn er babe,’’ zegt Zayn zachtjes om Nathan niet wakker te maken. Ik klik mijn gordel los en stap de auto uit. Zayn heeft de maxicosi al gepakt en ik pak zijn vrije hand vast. Zo lopen we het huis binnen, waar iedereen ons op staat te wachten. Nathan wordt wakker van al de harde geluiden en hij kijkt verbaasd om zich heen. Louis rent meteen naar hem toe en pakt hem voorzichtig uit de maxicosi. Ik kijk toe, bang dat het misgaat. Maar je kunt wel zien dat Louis 4 kleine zusjes heeft, hij kan zo goed omgaan met baby’s. Vertederd kijk ik toe hoe hij Nathan heen en weer wiegt. Harry loopt er naar toe en begint gekke bekken naar Nathan te trekken. Nathan kijkt hem verschrikt aan en barst dan in huilen uit. Ik schiet in de lach om Harry’s beteuterde gezicht en pak Nathan over van Louis. ‘’Stil maar,’’ sus ik hem terwijl ik hem heen en weer wieg. Na een tijdje wordt hij weer rustig en vallen zijn oogjes toe. Ik loop naar de slaapkamer en leg Nathan op ons grote bed.
‘’Het is zo’n schatje,’’ zegt Rebecca tegen me als ik naast haar zit. ‘’Ik ben echt verliefd op hem,’’ geef ik glimlachend toe.
‘’Nathan is echt prachtig,’’ zegt Zayn tegen me terwijl hij zijn armen om me heen slaat. We staan op het balkon in onze kamer, terwijl Nathan nog ligt te slapen op ons bed. ‘’Hij lijkt op zijn vader.’’ ‘’Nee, de schoonheid heeft hij van zijn moeder. Zeker weten.’’ Ik grinnik wat en voel mijn wangen een beetje rood kleuren. Gelukkig is het donker, het enige licht komt van de maan die bovenaan een heldere sterrenhemel staat. Het ziet er prachtig uit. Ik kijk omhoog in Zayn’s bruine ogen en zie zijn hoofd steeds dichterbij komen. Zijn zachte lippen raken de mijne en gretig kus ik terug. De zoen wordt steeds heftiger, als we worden opgeschrikt van een gehuil uit de kamer. ‘’Ik ga wel even,’’ zegt Zayn en hij loopt weg. Ik loop richting de kamer en leun tegen de deurpost van de balkondeuren. Vertederd kijk ik toe hoe Zayn Nathan oppakt en zijn vinger in Nathan’s mondje stopt. Nathan stopt meteen met huilen en kijkt met zijn grote, bruine ogen naar Zayn. Ik hoor Zayn wat onverstaanbaars tegen hem te mompelen en al snel slaapt Nathan weer. Zayn legt hem in zijn eigen wiegje en komt weer naar me toe. ‘’Je bent echt zo’n leuke vader.’’ Ik sla mijn armen om hem heen en zo staan we een tijdje met de frisse wind die door onze haren waait.