Chapter 6

Het was buiten alweer donker en het miezerde een beetje. Langzaam liepen we weer richting het Leidseplein.
“Ik vond het echt heel erg gezellig,” zei Chris toen.
“Ik ook, een goede herkansing van gisteravond,” zei ik grinnikend. Ik twijfelde of ik zijn hand moest vastpakken, ik wilde het zo graag, maar ik durfde niet. Ik was zo’n schijter, ik hoopte dat hij iets zou doen. Maar hij deed niks.
“Hey Chris,” hoorde ik toen ineens achter me. Ik keek om en zag daar een jongen met bruin haar langs fietsen, ik herkende hem nergens van, vast een gewone vriend.
“Hey,” zei Chris toen. De jongen stopte naast Chris en vroeg wie ik was.
“Marenne,” zei ik, voordat Chris kon antwoorden.
“Dit is eh, Rick, de vriend van mijn pleegzus.”
“Oké… Aangenaam,” zei ik toen maar. De jongen gaf me een hand.
“Heb jij Mats ook gezien?” vroeg hij. Chris schudde zijn hoofd. Rick stapte weer op zijn fiets. “Oké, dan zoek ik verder, fijne avond nog,” zei hij, en hij fietste weg. En toen gebeurde het, Chris pakte mijn hand. Mijn hart maakte een sprongetje. Dit voelde zo fijn, ik vond hem echt leuk…
“Waar staat jouw fiets?” vroeg Chris toen we bij het Leidseplein aangekomen waren.
“Daar ergens,” ik wees naar de andere kant van het plein.
“Oh, mijne ook,” antwoordde Chris. We liepen erheen, nog steeds hand in hand.
“Hier staat ‘ie,” zei ik toen ik mijn fiets zag. Chris liep ietsje verder, naar zijn eigen fiets.
“Welke kant moet jij op?” vroeg ik toen we op de fiets zaten.
“Jouw kant,” zei Chris vastberaden.
“Je weet niet eens waar ik woon,” zei ik lachend.
“Nee, maar ik breng je thuis, wat dacht jij dan? Ik laat jou dus nu echt niet alleen over straat lopen,” zei hij beschermend.
“Je blijft graag in je heldenrol hè?” grijnsde ik.
“Je bent het of je bent het niet hè,” zei Chris met een grote grijns op zijn gezicht. De rit naar mijn huis was ineens heel kort, het was zomaar voorbij. We stopten voor mijn huis.
“Ik vond het heel erg gezellig Marenne en dat drankje dat ik van jou tegoed heb mag van mij heel snel een keer genuttigd worden,” zei Chris terwijl hij me recht in mijn ogen aankeek.
“Daar ben ik het mee eens,” antwoordde ik, terwijl ik in zijn groenachtige ogen keek. Hij had echt mooie ogen. Hij pakte mijn hand en trok me zachtjes naar zich toe, ik sloot mijn ogen en voelde zijn lippen op de mijne. Er was een enorme plaag vlinders in mijn buik ontstaan. Nog nooit had een zoen zo goed gevoeld.
“Welterusten alvast,” zei hij en hij kneep zachtjes in mijn hand.
“Jij ook…” antwoordde ik. Chris liet mijn hand los en gaf me nog één keer zijn onweerstaanbare glimlach, toen fietste hij weg. Langzaam bewoog ik me van de plek waar hij me zojuist gezoend had. Wauw, ik wist het nu echt zeker, ik was smoorverliefd op deze jongen.
Toen ik binnen was pakte ik gelijk mijn telefoon om Emily op de hoogte te brengen.
”Aaaaah vertel! Hoe was je date?!” schreeuwde Emily aan de andere kant van de lijn.
“Super, echt geweldig! We hebben in een heel schattig cafeetje wat gegeten, daarna bracht hij me thuis en zoenden we! Het was zo leuk, ik ben echt helemaal verliefd,” ratelde ik.
“Mooi zo! Gaan jullie weer afspreken?”
“Ja! Hij had nog een drankje van mij tegoed en hij zei dat hij die heel snel wilde nuttigen, oh Emily ik ben zo blij nu!”
“Ik ben ook blij voor je, wat leuk zeg! Wat zul jij lekker slapen straks,” zei ze lachend.
“Ja, dat weet ik wel zeker. Oh en hij gaat even bij Greg vissen over jou, leuk hè?” vroeg ik toen.
“Je hebt toch niet gezegd dat…”
“Jawel, maar dat had hij zelf ook al bedacht,” onderbrak ik haar.
“Oh spannend, ik hoop echt dat het bij mij ook zo loopt als bij jou.”
“Ik hoop het ook voor je! Maar ik ga nu slapen, tot morgen.”
“Welterusten,” zei Emily en we hingen op.
Nadat ik mijn ouders welterusten had gezegd kroop ik mijn bedje in, om vervolgens heerlijk te gaan dromen.

Het was 11 uur ’s ochtends, tijd voor mij om op te staan. Sinds twee weken was ik klaar met mijn examens en was ik dus iedere dag vrij, te lui om werk te zoeken. Misschien moest ik dat toch maar eens gaan doen, het geld groeide me immers niet op de rug… Wat zou ik vandaag eens gaan doen? Alsof Emily mijn gedachten kon horen whatsappte ze me:
Goodmorning! Zullen we vandaag gaan winkelen?
Eigenlijk had ik geen zin om te winkelen, maar ik ging toch maar mee.
Ja is goed, kom zo wel bij je.
Ik dacht aan gisteravond, hoe zou het nu verder gaan? Hij wilde nog een keer afspreken, dus het zat hopelijk wel goed, maar wanneer zou ik hem weer zien dan? Ik hoopte zo snel mogelijk, ik had in tijden niet zo’n leuke jongen ontmoet.
Toen ik mezelf klaargemaakt had fietste ik naar Emily toe. Ik ging door de achterdeur naar binnen en trof Emily nog in pyjama aan.
“Lui wezen,” zei ik lachend. Ze sprong op en liep naar boven om zich aan te kleden. Ik volgde haar.
“Ik had trouwens nog een goed idee,” zei Emily.
“Wat dan?”
“Vanavond moet Jong Ajax spelen, die spelen altijd op een maandag. Ik dacht, we kunnen wel even kijken.” Emily en haar geniale ideeën ook… Straks kwam ik Chris tegen, dat wilde ik eigenlijk niet, maar toch ook weer wel. Ach, wat zou hij eigenlijk bij Jong Ajax doen?
“Oké,” zei ik twijfelend. Emily keek blij, ik wist dat ze hoopte Greg tegen te komen, maar die kans schatte ik ook niet zo groot. Maar ik liet haar maar in de waan.
“Dan gaan we nu kleren kopen!” zei ze enthousiast. We gingen op de fiets richting de Kalverstraat, waar het zoals altijd heel druk was met allemaal verschillende mensen van verschillende afkomsten. Dat was waarom ik Amsterdam zo leuk vond, iedereen was anders en niemand gaf erom. Na wat winkels in en uit te hebben gelopen besefte ik dat ik vandaag toch niets zou kopen, mijn bankrekening zat er niet zo op te wachten en ik was zelf ook niet zo in de mood. Emily daarentegen had alweer tassen vol.