Behind The Fairytale |22|

Behind The Fairytale |22|
Kaylee Melania Hope
Billy Black, zo heette de man en hij leek al even veel zin in het vertellen van de legendes te hebben als de drukke groep leerlingen ernaar wou luisteren.
Maar toen er een klas van het reservaat zelf bij kwam, keek hij direct wat vrolijker. Alsof hij zich makkelijker voelde bij de leerlingen die hij kende. Als hij hen kende, toch. Bij die klas zat, tot mijn grote verbazing, Seth. Of ja, de jongen die ik dacht dat het Seth was. Seth, glimlachte vrolijk naar Billy, die grijnsde terug. Ze kende elkaar, dus.
Nadat die leerlingen stil waren en wij dus ook, begon Billy met zijn verhaal. Hij legde uit dat de Quilletstam afstamde van wolven, weerwolven. Hij vertelde een verhaal over een gast die iets met zijn geest ofzo kon doen, ik weet het niet meer. Maar op een gegeven moment zat hij in een wolf en zagen zijn stamleden hem ofzo... Het was allemaal heel saai en een hele hoop bullshit. Ik viel bijna in slaap. Hij vertelde nog een hele hoop dingen, over de vijanden van die weerwolven dan, “ the cold ones” en dat die op hun terrein waren gekomen enzo. Uiteindelijk was hij uitgepraat en konden ze door, maar we hadden nog wel even tijd, dus mochten ze op de speelplaats van het reservaat nog wat rondlopen. Daar kwam Seth ook te staan en Daniël, die de hele tijd echt wel aandacht aan de verhalen aan het geven was geweest, zag me kijken.
‘Weer die jongen van daarstraks?’ Het was een vraag, maar hij wist het al, het was meer een vaststelling geweest. ‘Hoe heet hij?’ Dat kon hij niet weten.
‘Seth, denk ik.’ Hij keek me even aan toen ik dat zei en richtte zich toen op Seth.
‘Hee! Ben jij Seth?’ Hij riep het lachend over de speelplaats en ik stompte tegen hard in zijn maag. Hij lachte naar me terwijl ik pijnlijk naar mijn elleboog keek. Hij was harder dan verwacht en leek er zelf helemaal geen last van te hebben.
Seth draaide zich om en keek kwaad naar Daniël, maar grijnsde overtuigd mijn richting uit. ‘Eigenlijk ben ik Quil.’ Hij kwam naar me toegestapt en wierp Daniël nog even een vuile blik toe. ‘Maar je kent me dus nog. Je was enkel vergeten dat de knapste Quil heette en niet Seth.’ Hij grijnsde. ‘Tja, je weet maar nooit. Waarom had ik Seths naam onthouden?’ Ik maakte een overdreven wenkbrauwwiebel en grijnsde naar hem. ‘Mag ik je vriend even lenen?’ Hij wees naar Daniël zonder ernaar te wijzen.
‘Vraag het hem zelf.’
‘Meekomen.’ Tegen mij had hij heel vriendelijk geweest, maar toen hij tegen Daniël praatte, werd zijn stem ijskoud. ‘Je stinkt een uur in de wind. Wat doe-’ En toen waren ze buiten mijn gehoorsafstand en stond ik alleen te wachten tot dat Daniël terug ging komen. Ik zag hoe ze een hele hoop geïrriteerde gebaren naar elkaar maakte, en de hele tijd kwaad keken. Quil liep weg en Daniël ging de andere richting uit, liep straal langs me en stapte kwaad op de bus. Hallo? Uitleg?

Sorry voor het niet activeren, ik heb het vreselijk druk nu, dus het kan wel zijn dat er morgen geen is, maar overmorgen wel... Ik hoop dat het wat rustiger gaat volgende week; goed dat deze bijna gedaan is na morgen (: