014 - Please wake up!

LIAM POV
Ik zucht alweer, de duizendste keer vandaag. Ik haal diep adem. ‘’Niall, word alsjeblieft wakker. Ookal ken je me niet goed, je moet wakker worden.’ Ik friemel weer wat aan de rits van mijn vest. ‘’Ik had je niet mogen pesten, ik had je niet tegen de kluisjes moeten duwen, ik had niet op dat moment voor je raam moeten staan en steentjes gaan gooien. Ik zal je met rust laten, beloofd. Alleen moet je wel wakker worden, Niall. Doe het niet voor mij, maar misschien voor je ouders of vrienden.’’ Met een luide snik beëindig ik mijn ‘speech’.

Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Ik wrijf vermoeid in mijn ogen, ik zit hier al een paar uur, te wachten totdat hij wakker wordt. Ik bijt op mijn lip. Ik voel de bittere smaak al komen. Ik stroop mijn mouwen op en zie nog littekens. Ja, ik wou dood. Ik heb niet echt ‘goeie’ vrienden, en pest andere mensen. De band tussen mijn ouders is ook niet echt goed. Hoe slecht kan ik zijn? Ik haal een hand door mijn haar. Ik graai in mijn zak op zoek naar een mes. Die heb ik er altijd inzitten. Maar nu niet.