OO6 #

Sugar leek wel half te ontploffen, maar je kon gewoon zien dat ze moeite deed haar gezicht in de plooi te houden. Rory stond nog steeds achter me, alsof ik zijn menselijk schild was. Jippie. Ik grinnikte even en bekeek Sugar van top tot teen en toen weer terug naar haar gezicht. Ze leek wel drijfnat, nou ja, ze haar shirt was nat. "Waarom ben je zo nat?" vroeg ik, terwijl ik mijn lach in probeerde te houden, wat Sugar merkte, waardoor ze nog bozer werd, of zo leek het althans. "Vraag maar aan Rory." zei ze en ze sloeg haar armen over elkaar. Ik draaide me om en ik zag hoe Rory's gezicht half op ontploffen stond, hij zou zo in lachen uit kunnen barsten. "Wat heb je gedaan?" vroeg ik, op een zo serieus mogelijk toon. Strak keek ik Rory aan, maar al snel verscheen er een achterlijke grijns op mijn gezicht, ook op die van hem trouwens. "Ik-uhm, nou-uh ik dacht struikelde over mijn voeten en ik had een bekertje water in mijn handen en toen viel dat over Sugar heen." stamelde Rory een beetje en hij beet op zijn onderlip. Sugar deed een poging tot wat water van haar shirt te halen, wat er best dom uit zag. "Sukkeltje." zei ik lachend tegen Rory en gaf hem een tikje tegen zijn voorhoofd, waardoor hij een brede glimlach op zijn gezicht kreeg. "Sorry hoor dat ik zo onhandig ben, of omdat Sugar in de wegstond." zei hij lachend. Ikzelf lachte ook en Sugar kon een grijns niet onderdrukken. Ze kon gewoon niet 'boos' blijven op Rory. Daar was hij te Iers en te schattig voor. Als hij iets zieligs zei en dan met zijn Ierse accent, daarvan smelt iedereen toch gewoon. Toch? Ik ging met mijn hand door mijn haar en deed mijn schoudertas weer goed over mijn schouder. Sugars grijns werd steeds breder en uiteindelijk begon ze ook te lachen. Rory leek niet meer bang te zijn om Sugar, nou, misschien nog een beetje, maar toch. "Sorry hè?" zei Rory tegen Sugar, "Was niet mijn bedoeling." "Weet ik toch, suffie." zei Sugar lachend en tikte tegen Rory's voorhoofd, net zoals ik net deed. "Waarom doet iedereen dat nou opeens?" zei Rory op een nep zielige toon. "Als je met iedereen Sugar en mij bedoelt," antwoordde ik half lachend, "Geen idee, is gewoon grappig." Rory grinnikte even en bewoog eng met zijn wenkbrauwen, waarvan ik weer begon te lachen. Oké, deze school is zo veel beter dan mijn vorige, in zo freaking veel opzichten. Opeens dacht ik weer aan m'n moeders smsje. Ik beet even op mijn onderlip en wendde mij weer tot Sugar en Rory, die nog steeds lachende geluidjes maakten, of iets in die richting. "Ehm, guys," begon ik snel, "Ik moet er vandoor, want ik ga met mijn moeder mijn broer van Dalton halen." Sugar knikte en gaf me een knuffel. Een afscheidsknuffel ofzo. Verbaasd knuffelde ik een beetje huiverend terug en ik hoorde hoe Rory een of ander vage grinnik maakte en zijn hand tegen zijn mond aansloeg. "Wil jij ook een hug?" vroeg ik lachend. Voordat hij antwoord kon geven sloeg ik mijn armen al om zijn middel heen en drukte ik hem tegen mij aan. Snel liet ik hem los en hij giegelde een beetje. Nou, het was niet echt giegelen, maar hoe kon je dat anders noemen. "Zit jouw broer op Dalton?" vroeg hij toen, net voordat ik weg wou lopen. Ik knikte en Rory trok zuchtend zijn wenkbrauwen op. Waarom zou hij dat doen, Dalton is een best goede en mooie school, behalve het feit dat er alleen maar kak jongens rondlopen, maar verder. "Ik ga hè." zei ik en ik liep snel richting de uitgang. Ik zwaaide nog even naar Rory en Sugar en verdween toen om de hoek, richting de uitgang, over het schoolplein, richting mijn 'nieuwe' fiets. Op weg naar huis.