Chapter fourty-one. -Amber.

Jo-Ann zou buiten gaan rondhangen terwijl ik zou solliciteren. Journaliste, dat zou ik worden. Altijd al. ‘Amber? Je mag verder komen.’ ‘Dankuwel.’ En ik stond op. ‘U kwam voor de baan als journalist? Welke? Muziek, sport of mode?’ ‘Muziek, mevrouw.’ ‘Mooi. Ken je een paar boybands?’ ik slikte even. ‘One Direction en The Wanted?’ ze knikte. ‘En welke zangeres vindt u echt opvallen?’ ‘Hmm, moeilijke. Nicki Minaj en Taylor Swift. Die laatste omdat ze nog steeds zo geweldig is.’ ‘Oké. Je wordt morgen gebeld of je de baan hebt.’ ‘Dankuwel.’ Vrolijk liep ik naar buiten. Volgens mij had ik het best goed gedaan. Ik liep snel terug naar het hotelletje. Jo-Ann zat al in het keukentje, ze probeerde een gasfles aan te sluiten op het campinggasstelletje waarop ik vanavond zou kopen. ‘Ams. Je was je telefoon vergeten en het ziekenhuis heeft gebeld.’ ‘Wat is er?’ ‘Ze hebben de komende tijd geen tijd voor abortussen. Pas weer als het voor jou te laat is.’ ‘Shit zeg.’ ‘Ze willen eventueel wel helpen met adoptie.’ ‘Geen optie- als ik geen abortus kan, houdt ik het.’ ‘Zeker?’ ‘Ja.’ Ik draaide de gasfles open en zette de aardappels op. Jo-Ann speelde spelletjes op mijn telefoon. ‘Vroeger zat ik hele dagen in winkelen en bij de Mc Donalds. Op de kinderafdeling, dan was ik minder eenzaam.’