I'm your prey, and more...[Twilight-Edward Cullen]*Part 009*

I saw a ghost, that's everything but not normal!

Ik gaf Edward nog een kus en ging naar beneden."Wedden dat hij het niet volhoud!"Hoorde ik Emmett tegen Jasper bezig."10 dollar van wel!" Hoorde ik Jasper er tegenin gaan."Deal! Als ik gelijkheb krijg ik 10 dollar van je!" Ik kwam net binnen toen ze elkaars handen schudde."Idioten."Mompelde ik en ging verder kijken naar tv. Ineens zie ik een meisje met bruine haren naar me toelopen. Ik schatte dat ze 19, 20 jaar was."Hallo, ik ben Bella." Zei ze met een vriendelijke lach. M'n ogen werden meteen schoteltjes."Uhhmm..Lya." Stotterde ik verbaasd."Lya, ben je nou tegen jezelf aan het praten?!"Hoorde ik Emmett schaterlachen. Ik keerde me bloedserieus en nog bleker dan normaal naar Emmett."Neen, Bella is hier." Jaspers en Emmetts ogen werden ook net schoteltjes. Ik hoorde Bella naast me grinniken."Typisch Emmett." Ik knikte instemmend."Wat zei ze?!"Vroegen Emmett en Jasper samen."Ze zei dat die opmerking typisch Emmett was.-ik richtte me weer naar Bella-Maar Bella, waarom ben je hier eigenlijk?""Ik wou je eigenlijk vragen of je iets aan Edward wil zeggen."Rode blosjes vormden zich op haar wangen. Ik hoorde de 2 imbecielen achter me kuchen."Ze wil iets tegen Edward zeggen, jullie zijn lekker niet belangrijk."Kinderachtig stak ik m'n tong uit naar hun."Kom Bella, we gaan naar Edward."Ik glimlachtte uitnodigend naar haar en ze volgde me. Ik klopte op de deur."Binnen, Lya." Ik opende de deur en sloot die toen Bella ook binnen was."Edward, je zult me niet geloven, maar ik heb iemand met me mee voor jou. Ze wil je iets vertellen." Edward keek me verward aan."Lees m'n gedachten." Ik was erachter gekomen dat als ik wou dat Edward ze kon lezen, het ook kon. Ik keek naar Bella en hoorde Edwards adem stokken."Bella?" Hij was vreugdevol."Ik kom je vertellen dat het jouw schuld niet is, wat er met me is gebeurd...ik... kon niet kiezen tussen jou of Jacob. Het idee dat ik 1 van jullie voor de ander zou moeten dumpen, was vreselijk. Ik heb iets doms gedaan. Maar ik zie dat je je geluk hebt teruggevonden. Edward, je hebt het getroffen met Lya.-Ze richtte zich naar mij-En Lya, bedankt dat je me dit gunde."Ze sloeg een beetje onhandig d'r armen om me. Toen ze me losliet verdween ze met een grote glimlach. Ik zag een blije uitdrukking op Edwards gezicht."Edward, ik ga even weg. Ben zo terug." Hij knikte glimlachend en ik sprong uit de ruit. Voor mensen was het te koud buiten. Ik herrinner me nog de avond dat m'n moeder hier isoverleden. Ik liep zo snel mogenlijk naar de begraafplaats. Toen ik daar aankwam liep ik op mensen tempo naar de plaats waar m'n moeder lag begraven. Er was niemand te zien, uitgezonderd ik. Ik zakte door m'n knieën toen ik de grafsteen zag met:'Sarah Lynn Dayton'. Als ik kon huilen liepen de tranen nu over m'n wangen. Een zacht gesnik doemde op uit m'n borstkas. Ineens voelde ik een warme hand op m'n schouder. Ik keek op en zag m'n moeder staan."Mama?"Murmelde ik tussen m'n gesnik door."Lya, m'n mooie meisje." Ze kwam naast me zitten en sloeg d'r armen rond me heen. Ik huilde uit op haar schouder."Mama, waarom ging je dood?!" Ik was 3 jaar toen m'n moeder stierf."De transformatie van mens naar vampier had bij mij een verkeerde werking. Ze doodde me inplaats van me te redden. Maar ik heb altijd bij je geweest, elke avond toen papa je in bed stopte, elke nacht dat je onrustig was en zelfs toen je Edward leerde kennen. Ik heb je overal tegen beschermd, dat is mijn plicht."Ze keek me glimlachend aan en drukte een kus op m'n kruin."M'n meisje, ik moet gaan. Ik zie je binnenkort wel weer." Met een glimlach verdween ze. Zou dit m'n gave zijn?
Reactie's!!!
xoxo'