10. Hogwarts' first time

Buiten staat Hagrid al ongeduldig te wachten. “Goedenavond kinderen.” “Hagrid!” Hermelien, Ron, Ginny, Harry, Loena, Marcel, Fred en George groeten hem in koor. “Aangenaam Dawn.” Ik neem zijn reuzenhand aan dat waarschijnlijk wel drie keer groter is dan het mijne, maar toch blijf ik beleefd. “Perkamentus vertelde me dat je zou komen.” Ik knik verbaasd en loop dan met de rest van de massa mee naar de koetsen die op staan te wachten. “Zijn ze niet mooi.” Loena loopt op het paardachtig dier af dat voor de koets gespannen staat. “Hagrid, wat zijn dat?” vraag Harry nieuwsgierig, terwijl hij het dier aanwijst. “Over wat hebben jullie het eigenlijk?” Ron, Hermelien, Ginny, Loena en Marcel kijken ons drietjes raar aan. Fred en George zijn al naar hun vrienden gelopen. “Dat zijn terzielers. Dieren die je alleen kan zien als je oog in oog hebt gestaan met de dood.” We knikken allen begrijpend en stappen dan de koets in die ons gewillig naar het kasteel brengt.

“Goedenavond iedereen, ik ben professor Anderling. Alle eerstejaars en nieuwe leerlingen, gelieve met mij mee te komen voor de indeling. Iedereen van mijn groepje wenst me succes en loopt dan van me weg. “Ook een nieuwe leerlinge die niet bij het eerste jaar hoort?” Ik kijk rechts van me en zie een meisje met donkerbruin golvend haar naast me staan. Ze heeft mooie blauwe ogen waarmee ze me doordringend aankijkt. “Yiva Hinshaw.” “Dawn Fergusson.” We praten nog even verder totdat we naar binnen moeten om gesorteerd te worden. Eerst worden enkele eerstejaars afgeroepen, totdat ik mijn naam hoor en de angst de lucht in mijn keel doet stokken. Yiva geeft me een bemoedigend kneepje en ik loop naar het krukje vooraan op het podium. De sorteerhoed wordt op mijn hoofd gezet, maar roept niet meteen een afdeling. Ik wordt zenuwachtig en begin wat te schuifelen op het smalle krukje. “Je bent sluw en slim, maar ook lief en behulpzaam. Je bent een taaie tante en niet erg makkelijk om in te delen, maar ik weet waar je thuishoort of beter gezegd wil thuishoren. Griffoendor!” Ik glimlach vrolijk naar de tafel van Griffoendor en ga me er dan vlug bij plaatsen. “Yiva Hinshaw.” Het meisje met de donkerbruine lokken en de azuurblauwe ogen loopt met een grote glimlach en toch wel een klein beetje zelfingenomen naar het krukje met de hoed op. "Jij bent al even moeilijk als Mevrouw Fergusson. Nog ietsje sluwer en meer egocentrisch, maar voor de rest. Doe toch Griffoendor!” Yiva glimlacht naar me en komt met nog steeds de grote glimlach op haar gezicht voor me zitten. “Ik heb het voor elkaar.” lacht ze lief. “Hoe bedoel je?” Hermelien kijkt haar met een bedachtzame blik aan en richt zich dan op mij, zonder nog een antwoord af te wachten. “Ik wou bij Dawn in de groep zitten. Ze is de enigste die ik hier ken en ze behaagt me nu al.” Ik kijk haar raar aan en luister dan naar Hermelien haar tegenargument. “Alsof je in de andere afdelingen geen vrienden zou maken.” Zelfs zij klinkt nu wat egoïstisch en competitief. Alle leerlingen kijken op wanneer Perkamentus na de indeling het woord neemt. Allereerst vertelt hij alle regels aan de eerstejaars en de nieuwe leerlingen, daarna begint hij over een toverschooltoernooi. “Het zwerkbal wordt dit jaar afgeschaft, omdat we een andere vervanging hebben, namelijk het toverschooltoernooi! Drie scholen strijden voor een beker waarbij een leerling zijn eigen school vertegenwoordigd. Morgenochtend arriveren Beauxbatons en Klammfels, andere toverscholen. Morgen volgt er nog meer uitleg voor de drie scholen samen. Ook hebben we een nieuwe leerkracht ‘verweer tegen de zwarte kunsten’ in ons midden. Verwelkom allemaal Profesoor Dwaaloog Dolleman!” Een gezette man met een raar oog komt de grote zaal ingelopen met veel lawaai. Het plafond begint plots raar te doen, waarop hij meteen reageert en een spreuk erop uitspreekt. “Danku Albus.” De man loopt naar de professorentafel en neemt een ferme teug uit een aluminiumflesje. “En dan verzoek ik jullie nu om mee te gaan met de klassenoudsten naar de afdelingszalen.” Iedereen staat recht en volgt zijn klassenoudsten naar waar ze moeten zijn.

Na het wachtwoord te hebben gezegd laat de dikke dame ons binnen. “We gaan toch nog niet slapen?” Yiva kijkt van Harry naar mij, naar Ginny, naar Ron en dan naar Hermelien. Marcel laat ze heel doelbewust over. “Ik heb nog wel zin om wat gezellig te doen.” Hermelien schudt haar hoofd en ook Ginny loopt achter haar aan naar de slaapzaal. Harry en Ron blijven ook, maar Marcel draait zich ook om om weg te gaan. “Blijf je niet, Marcel?” Iedereen kijkt me met vragende ogen aan, maar ik wil hem niet achtersteken. “Laat hem toch. Als hij zin heeft om te gaan slapen mag hij toch.” Yiva snoert me meteen de mond en kijkt met een boze blik richting Marcel die nog een keer achter zich kijkt en dan toch wegloopt. “En hebben jullie nog ideetjes voor iets leuks?” Yiva plaatst zich tussen Ron en Harry in met een hele grote glimlach om haar mondhoeken gevormd. We zitten nu ongeveer al een uur te praten, maar ik amuseren me totaal niet. Yiva zit alle aandacht op te eisen en laat mij er maar bijzitten voor niets. “Ik ga slapen, want ik ben toch overbodig.” “Wij gaan ook. Toch Ron?” Ron knikt en staat net na Harry recht uit de zetel. “Nou, dan ga ik toch ook maar. Alleen, daar is ook niets leuks aan.” Harry en Ron lopen de tegengestelde richting van mij en Yiva uit en zeggen nog voor de laatste keer slaapwel. In de meisjeszaal zelf, kruipt Yiva onmiddellijk in haar bed, maar ik moet zeggen dat ik haar voorbeeld gevolgd heb, want ik was zelf redelijk moe. “Slaapwel Dawn.” “Slaapwel.”