09

-Justine-

‘Hello my love.’ ‘Hello Hazz.’ Zei ik terwijl ik hem een kusje op zijn mondhoek gaf. ‘Dus, moet jij niet bezig zijn met jou taak?’ ‘Ja maar ik wil je nog iets zeggen.’ ‘Oké.’ ‘Euhm ja, mijn vraag is: wanneer vertellen we dit alles aan de jongens?’ ‘Wat moeten we ze dan vertellen?’ Vroeg ik. Harry keek me even dom aan en zuchte. ‘Dit!’ Zei hij terwijl hij me een kus gaf. ‘Huh, wist ik wel hoor.’ ‘Ja ja, maar oké nu, back to the subject.’ ‘Euhm, misschien kunnen we het morgen zeggen, net voor jullie weer vertrekken.’ ‘Voor mij is het oké hoor.’ Zei hij terwijl hij me in een knuffel trok. ‘Wel wel wel, moeten jullie niet werken?!’ Riep Zayn terwijl hij ons aanstaarde. Voor ik het wist had ik Harry weg geduwd waardoor een kleine ‘Auw’ zijn mond verliet. ‘Sorry.’ Fluisterde ik terug. Harry schonk me een kleine glimlach, waarmee hij bedoelde dat het niet erg was. Zayn stond ons nog steeds dom aan te staren. ‘Harry, kom jij maar met mij mee!’ Zei hij op een strenge toon. ‘Jij bent mijn vader niet hé.’ ‘Weet ik maar ik ben ouder dan jij.’ ‘Dat wil niets zeggen!’ Beet Harry hem toe. Op dit moment zag het er echt gemeen uit, maar ik kende de jongens al, dit was geen echte ruzie. En ja hoor, 5 seconden later schoten ze allebei in de lach. Zayn liep weer de deur uit, Harry gaf me nog een klein kusje en liep toen ook de deur uit.
Na het opruimen ploften we allemaal vermoeid in de zetel neer. Harry zat naast me en begon met vertellen. Midden in het gesprek legde hij zijn hand op mijn been. Meteen werd iedereen stil en keek van Harry naar mij een weer terug. ‘Wat’ Zei Harry uiteindelijk. Liam stak zijn vinger uit naar de hand van Harry, meteen trok Harry zijn hand weg en bloosde ik. Ik had het niet eens door dat zijn hand op mijn been lag, hoe stom ben ik eigenlijk. ‘Harry, Justine, wat is hier aan de hand?!’ Vroeg Louis verward. ‘Niets, waarom denk je dat.’ Antwoorde Harry. ‘Jouw hand lag op haar been.’ Voegde Niall eraan toe. ‘Ja, en wat is daar mis mee, jullie weten toch dat ik graag flirt.’ Zei Harry met een glimlach. ‘Je weet het dus.’ Zei Liam nu. Ik keek weer naar Harry en die rolde met zijn ogen. ‘Laten we dit vergeten en we gaan gewoon verder met het gesprek.’ Zei ik, ik wou niet dat dit verkeerd zou lopen.