Run..

Verveeld staar ik uit het raam, terwijl ik mijn oortjes in doe. De nacht raast voorbij mijn bus, en de buschauffeur is zacht aan het nuriën. Ik laat mijn hoofd tegen het glas hangen, en sluit kort mijn ogen. Dan plots voel ik de bus stoppen, we zijn in hoofddorp aangekomen. Ik open mijn ogen en kijk naar mijn koffer en mijn tas, gelukkig ze staan er nog. Ik laat mijn ogen over mijn handen glijden, en daarna mijn armen, die onder de littekens zitten. Mijn merken..
Letters van mensen van wie ik hou, staan over mijn hele arm verspreid. Van mijn vrienden, vriendinnen, familieleden en een bepaalde jongen..
Die jongen heeft mijn leven op zijn kop gezet, mijn wereld veranderd..
Ik kon hem nooit zeggen hoeveel ik van hem hield, want hij moest weg...
Moe laat ik mijn hoofd tegen een hoofdsteun liggen, het duurt nog 4 uur, voordat ik bij het trein station ben aangekomen. Ik laat mijn ogen dicht vallen.

---

Langzaam open ik mijn ogen en sta vermoeid op en rek me even uit. Ik pak mijn koffer en tas, en stap uit de bus. Moe laat ik me op een bankje op het perron zakken. Verschillende mensen kijken me verbaast aan. Ik zucht en maak mijn staart los. Mijn lange bruine haar valt over mijn schouders. Verveeld kijk ik naar me mobiel, waar een foto verschijnt van een lachende jongen die een meisje knuffelt. Ze kijken beide gelukkig en verliefd naar elkaar, alsof niets ze nog kan scheiden. Een traan welt op in mijn ooghoek. De jongen en meisje zijn gescheiden, maar hun liefde hield stand. Plots zie ik een trein voor me stoppen. Er staat een grote piece op met het woord: Noner. Ik glimlach en loop naar de trein. Mijn spullen achter me aan slepend stap ik in. Ik berg mijn koffer op en mijn tas zet ik naast me neer. Ik ga op het bankje zitten, en kruip naar het raam en trek mijn benen op. Ik val langzaam in slaap, het duurt nog wel even voordat ik uitkom in Parijs.