You have saved my life

Au, mijn hoofd bonkt! Waar ben ik? Ik wrijf over mijn hoofd. Ik probeer overeind te komen, maar ik geef over op de ijskoude stenen. Vaag komen er herinneringen van afgelopen nacht terug. Ik zie mezelf in een omhelzing met een jongen. Ik zie Jenna voor me, die zegt dat we weg moeten, Ik zie mezelf weer, die haar een klap geeft. Heb ik Jenna geslagen? Dat kan niet! Ik probeer op te staan, maar ik word weer misselijk en val meteen om. Waar ben ik? Ik loop met moeite de steeg uit en kijk op het naambordje. Bronx Street?Ik ga weer zitten en wrijf over mijn enkel. Die stomme hakken ook! Dan merk ik pas dat mijn jurkje omhooggeschoven is. Snel trek ik hem recht. Zou die jongen van gisteravond... Als i maar niks met hem gedaan heb! Ik voel opeens 2 handen op mijn schouders. 'Eef? Wat doe jij hier bij een steeg in een achterburt?' Ik kijk op en stort me in de armen van de jongen. 'Taylor! Ik, ik...' Ik begin te huilen en klamp me vast aan hem. Taylor zegt niks en houdt me alleen maar vast. Als ik mijn tranen droog en me losmaak uit zijn armen vraagt Taylor wat er is gebeurd. 'Dit is geen buurt voor jou. Het is 7 uur 's ochtends en je staat heir in een minijurk en op torenhoge hakken.' zegt hij bezorgd. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet bijna niks meer, behalve dat ik met een jongen mee ben gegaan. En vanochtend lag ik dus in deze steeg.' 'Weet je nog hoe die jongen eruit zag?' Ik denk na. 'Hij had zwart haar, een beetje het kapsel zoals Zayn, en een kleine neus.' 'Ik weet misschien wie je bedoelt. Kan je lopen?' Ik knik, maar na een paar stappn ga ik weer door mijn enkel. 'Au!' roep ik en de tranen springen in mijn ogen. Taylor tilt me op en looptnaar een huis een paar straten verderop. Hij belt aan en een jonge vrouw doet open. 'Hi Taylor, are you looking for Justin?' Tayhlor knikt. De vrouw draait zich om. 'Justin? Taylor is here!' roept ze. Na een paar seconden verschijnt er een jongen van een jaar of 17 in de deuropening. Hij ziet mij en zijn gezicht betrekt. 'Do you know her?' vraagt Taylor. De jongen knikt. 'Herken je hem?' vraagt Taylor aan mij. Ik knik en kijk zenuwachtig naar de grond. 'Mum, I'm outside!' roept Justin en hij knalt de deur dicht. 'Do you know what happened last night?' vraagt Taylor aan Justin. Justin knikt. 'She was really drunk, and I didn't know where I could leave her,so...' 'So you left her in this neighbourhood?' zegt Taylor boos. Justin kijkt hem zenuwachtig aan. 'I'm sorry. But I really didn't know what to do!' zegt hij wanhopig. 'You better tell her.' zegt Taylor dreigend. Justin kijkt me verontschuldigend an. 'I'm really sorry.' zegt hij. 'It's okay.' zeg ik snel. 'It was my fault.' Taylor kijkt me aan. 'Nee,het was niet jouw fout. Ik breng je nu naar je hotel, ik praat het nog wel uit met Justin.' We nemen de bus naar het hotel. Eenmaal daar komen Jenna en Noëlle op me af rennen. 'Eef!We waren zo ongerust! Wat is er gebeurd?' Ik ga zitten en begin het hele verhaal te vertellen. 'Ik had dit nooit mogen doen,' zeg ik snikkend. 'Ik doe dit nooit meer. Ik weet niet wat me bezielde.' Ondanks dat de leraren mijn ouders gebeld hebben en ik een enorme preek van iedereen krijg, kom ik er toch goed vanaf. Ik ben Taylor echt voor eeuwig dankbaar.