I'm your prey, and more...[Twilight-Edward Cullen]*Part 005*

I love it when you smile
M'n wang tintelde onder de hand van Edward. De woorden die hij nu uitbracht had ik niet verwacht. Dat hij überhaupt wel van me zou houden nadat hij zijn geliefde had verloren."Lya, ik heb in een lange tijd nog nooit zoveel liefde gevoeld voor een persoon. Ik denk dat ik zelfs nog nooit zoveel liefde heb gevoeld."Dat laatste was meer iets tegen hemzelf. M'n hart sloeg erg onregelmatig en m'n ademhaling stokte. We kwamen eindelijk aan bij het huis van Edward's familie. Edward wou uit de auto stappen maar ik hield hem tegen. Ik bracht m'n gezicht dichter bij het zijne."Ik hou ook van jou, Edward."Even bleef hij verbaasd kijken maar toen kwam er een oogverblindende glimlach op z'n gezicht. Ik stapte de auto uit en keek naar een groot huis dat zich tussen grote sparren bevond. De grote reden waarom de meeste vampieren in het bos gaan wonen is dat ze dan op hun gemak in de zon kunnen zitten. Zonder dat ze moeten vrezen dat ze zullen gezien worden. Ik liep dicht naast Edward mee naar de deur. Carlisle opende de deur en riep naar iedereen dat ze waren gearriveerd. In de deuropening verscheen een klein, sprookjesachtig meisje. Ze had kort donkerbruin haar dat alle kanten opstond."EDWARD! Je bent terug!"Ze vloog Edward rond de hals. Op dit moment voelde ik me echt het vijfde wiel aan de wagen. Totaal onnodig dus. Een langer meisje met blond haar tot midden haar rug kwam in de deur staan. Ze was beeldschoon. Ze leek op het soort modellen die je zou zien poseren voor het lingerie-merk 'Victoria's Secret'."Edward, waarom ben je toch weggegaan?"Na het sprookjesachtige meisje knuffelde ze hem op d'r beurt. Het sprookjesachtige meisje kwam naar me toe gehuppeld."Hallo, ik ben Alice, wie ben jij?""Ik ben Lya, een vriendin van Edward. Aangenaam je te ontmoeten.""Wel, dan komt het van twee kanten."Ze lachte, d'r lach was hoog en mooi. Ik terug naar de deur en daar verscheen er een jongen. Meer gezegt een beer. Hij was zo groot en z'n spieren verschenen goed onder de spannende stof van z'n shirt. "Edward man, goed je weer te zien! Doe dit ons nooit meer aan!"Hij knuffelde z'n broer en richtte zich tot mij."En wie is deze bevallige jongedame?""Hallo, ik ben Lya. Een vriendin.""Welkom Lya, ik ben Emmett."Ik schudde hem de hand. Een andere jongen kwam krampachtig het huis uitlopen. Hij begroette Edward met een knuffel. Ik zag z'n ogen zwart veranderen. Hij was blijkbaar nog niet zolang vampier."Jasper, hou je alsjeblieft in, wil je!"Siste Edward naar de jongen die blijkbaar Jasper moet noemen. Hij was lang en gespierd. Maar niet zo gespierd als Edward en Emmett. Hij had blond haar dat warrig over z'n hoofd lach. Jasper kwam naar me toe lopen maar bleef toch op een afstandje."Hallo, ik ben Jasper, wie ben jij?""Ik ben Lya, een vriendin van Edward." Hij snoof eens dor z'n neus maar een laag gegrom zorgde ervoor dat hij doorging. Het beeldschone meisje kwam nu naar me. "Goededag, ik ben Rosalie, hoe heet jij?""Hallo, ik ben Lya." Ik gaf haar een hand. Toen kwam er een vrouw naar buiten. Ze had bruin haar tot net over haar schouders en was een beetje groter dan mij."Edward m'n jongen. Waarom heb je ons niks gezegt!??"Moederlijk knuffelde ze Edward. Ik zag een boel emotie's door d'r heen gaan. Verdriet van het herbeleven van d'r herrineringen, Blijdschap dat ze d'r zoon terughad en nieuwsgierigheid van wie ik was. Ze liet Edward los en begaf zich naar mij.Hallo meisje, ik ben Esmé en wie ben jij?"Ze knuffelde me openlijk."Uhh, ik ben Lya, een vriendin van Edward." Ik was wat overdonderd van d'r openheid. We liepen naar het huis. Ik liep naast Edward die m'n hand had genomen. M'n hart versnelde door z'n aanraking.

Was ie goed?
Moet ik door blijven gaan?
Krijg ik een reactie?
Xx.