I'm your prey, and more...[Twilight-Edward Cullen]*Part 004*

You can't escape from this situation, Baby...
Edward was inmiddels al weer weg. Maar niet naar z'n familie. Hij had me belooft tot de vakantie te blijven. Dus nog een kleine 2 weken. Ik ging in de badkamer om me te ontschminken en m'n pyjama aan te doen. Ik gaf m'n vader een slaapwel kusje en groette Carlisle die nog steeds in de woonkamer zat. Ik liep naar boven en ging onder m'n sprei liggen. Niet veel later was ik al ingedommeld.
*Volgende ochtend*
De volgende ochtend kon ik uitslapen. De eerste twee uur had ik Biologie, maar de leerkracht was afwezig. Ik stond op en begon me meteen aan te kleden. Als ik goed luisterde hoorde ik Edwards stem tegen m'n vader praten. Hij was hier dus al. Met een grote glimlach liep ik de badkamer in om m'n haar en make-up te doen. Ik liep naar beneden en begroette Edward en m'n vader en liep toen naar de keuken om een tosti te maken met confituur."Ga je me weer naar school voeren?"Ik vroeg het met een mond vol waardoor het grappig moest geweest zijn want Edward kwam niet bij."Uhm, ja. Als je dat natuurlijk goed vind?"Hij keek me hoopvol aan."Tuurlijk vind ik dat niet erg." Waarom zou ik het erg vinden om bij zo een mooie jongen in de buurt te zijn. Als m'n tosti op was vertrokken we naar de auto."Edward, wat is er eigenlijk gebeurt met Bella?" Ik zag z'n ogen voel tristesse naar me kijken."Ze....Ze pleegde zelfmoord. Ze heeft geen afscheidsbrief achtergelaten dus weet ik nog steeds niet waarom. Ik vergeef het mezelf nog steeds niet dat ik d'r heb achter gelaten.""Waarom heb je d'r gedachtes niet gelezen?""Ze is net gelijk jij... hoe moet ik het uitleggen. Jullie hersenen lijken te werken op een AM en ik kan alleen maar FM ontvangen, begrijp je?"Ik knikte en richtte me weer tot de weg."Het spijt me zo erg voor je. Dat je Bella zo hebt moeten verliezen." Ik keek weer naar z'n gezicht en zag een kleine glimlach rond z'n mond vormen.
*Einde van het schooljaar.*
Eindelijk was het vakantie. Ik werd volgende maand 18 en dan zou ik ook een als hen zijn. In de 2 weken voor de vakantie ben ik steeds meer van Edward gaan houden."Lya, we gaan naar m'n familie. Ga je mee?"Ik liep naar beneden en begroette Carlisle. Hij ging voorop rijden. Ik begroette snel m'n vader en stapte de auto van Edward in."Ben je blij dat je eindelijk weer je familie zal zien?""Ja, ik heb ze gemist!"Ik wist dat na de ontmoeting van z'n familie ook het afscheid van hém en zijn familie stond te wachten."Waar denk je aan?"Ik zag Edward bezorgd kijken en wist dat ik een erg droevige blik had."Ik wil niet bij je weg, nadat je je familie terug hebt." Toen ik dat zei keek ik naar m'n schoenen. Ik wilde z'n gezicht niet zien. Hij zou me vast uitlachen."Dat zal ook niet gebeuren. Jij komt bij mij wonen. Ik heb het je vader al gevraagt. Hij ging volledig akkoord."M'n ogen glinsterden. Ik zou niet weg moeten gaan van Edward. Ik voelde zachtjes een ijskoude hand langs m'n wang gaan."Ik hou van je, Lya."

Was ie weer goed?
Moet ik door gaan?
Reactie!

Xx.