I'm your prey, and more...[Twilight-Edward Cullen]*Part 003*

He's takin' me to school?
De volgende morgen stond ik moeilijk op. Ik deed een zarte skinny aan met daarop een roze haltertopje en daarover een zwarte pull. Ik deed m'n roze sneakers aan en ging naar de badkamer. Ik deed m'n haar goed en m'n make-up. Ik liep naar beneden en begroette m'n vader die op de sofa zat met de krant in z'n handen. Ik liep naar de keuken en nam een kom en een lepel. Ik haalde uit de kast boven de gootsteen de doos ontbijtgranen en de melk uit de koelkast. Ik deed de granen in m'n kom en goot de melk erover. Als m'n ontbijt op was liep ik naar de gang. Pakte m'n jas en m'n zwarte eastpak. Ik zwaaide snel nog eens naar m'n vader en kwam in de gruwe wind terecht. Iets wat ik normaal nooit zag, was dat er een lichtgrijze volvo voor onze deur stond. Ik zag Edward uitstappen en naar me toekomen."Ik dacht zo, laat ik d'r eens verrassen en d'r naar school voeren."Met een grote grijns stond hij voor me. Ik moest m'n hoofd omhoog doen om hem te kunnen aankijken."Dankje. En een leuke nacht gehad, na je bezoekje bij ons?""Ja, veel gejaagt. En jij, heb je goed geslapen?"Ik knikte met m'n hoofd."Mag ik je iets vragen?""Tuurlijk, zolang het maar niet m'n geld is."Ik zag dat het jagen z'n ogen en humeur duidelijk hadden veranderd. Z'n ogen waren en soort van goudbruin. Net iets donkerder dan karamel."Waarom ben je eigenlijk van gedachte veranderd? Ik bedoel, waarom je nu niet meer op me jaagt?""Ik, zoals je al zei. Ik ben geen moorddadig persoon. Ik kan niet zomaar iemand z'n leven afnemen omdat ik me moet voeden. Ik zou nooit een mens willen aanvallen."Ik knikte begrijpend op z'n reactie. Uiteindelijk waren we aan m'n school."Kom je me ook halen? Want ik heb nu geen auto mom terug te gaan.""Tuurlijk om 16.00 sta ik hier."Ik nam afscheid van Edward en ging naar m'n klas. Ik had het eerste uur Engels. Niet echt een pretje dus.
*Einde van de dag*
Ik telde de laatste seconden mee en toen ging de bel. Ik pakte zo snel mogelijk al m'n spullen in en liep de klas uit voordat iemand al was opgestaan. Buiten zag ik, inderdaad op tijd, Edward tegen z'n auto leunen."Hallo Edward.""Dag Lya. Hoe was je dag?"Ik stapte in en deed m'n veiligheidriem om."Nou, gewoontjes en saai. Zoals altijd dus. En hoe was de jouwe?""Nou, ben al eens op zoek geweest naar m'n familie. En ben gaan jagen, zodat ik je niet zou aanvallen. Rustig dus."Ik lachte even. De rit naar mijn huis was stil. Maar niet op de onaangename manier. Eindelijk waren we aan m'n huis."Kom je nog even binnen? Ik denk dat m'n vader het geweldig zou vinden.""Nou... Oke dan, voor jou."De lach op z'n gezicht was betoverend. Om bijna van flauw te vallen. Ik opende de deur en begroette m'n vader en een man met blond haar ongeveer eind de twintig, begin de dertig. Maar ik wist wat hij was. Dus zou m'n schatting wel erg jong zijn. De man z'n ogen werden groter toen Edward binnen stapte. Ik keek toen naar Edward die een schuldige blik in z'n ogen had."Edward... Waar was je al die tijd?"ik moest z'n naam niet horen. Want ik wist wie het was. Carlisle, de vader van Edward."Sorry Carlisle, het was nooit m'n bedoeling jou en Esmé van slag te maken. Maar ik kon niet meer met mezelf leven op de plek waar Bella stierf."Eindelijk wist ik hoe het meisje noemde. Bella. Ik keek naar Edward de droefnis uit z'n ogen trof me. Carlisle stond op en omhelsde Edward vaderlijk. Alsof hij z'n verloren zoon terughad. Wat op de een of andere manier ook wel zo was. Toen Carlisle Edward losliet stond m'n vader op."Nou Carlisle, dat is m'n dochter waar ik het over had. Lya, Carlisle-Carlisle, Lya."Ik schudde Carlisle z'n hand."Fijn u te ontmoeten.""Het genoegen is aan mijn kant."Hij liet m'n hand los en richtte zich weer tot m'n vader."Wiliam, je hebt ook gelijk over d'r geur. Ze is erg speciaal, hou d'r maar goed in de gaten voor de niet-'vegetarische' vampiers."M'n vader glimlachte eens. Ik ging naar boven en liet de mannen met gerust. Ik besloot dat zij nog veel bij te praten hadden. Ik legde m'n boekentas op m'n bed en zette m'n muziek op. Halo van Beyonce galmde uit de boxen. Ik hoorde een zacht geklop op m'n deur."Ja, Edward." De deur ging open en ik zag Edward met een nep-geïrriteerd gezicht."Ik zal je wel nooit kunnen verrassen, zeker?""Misschien als je wat subtieler bent." Ik glimlachte naar hem."Waarom ging je weg?""Nou, ik dacht dat jullie een heleboel tegen elkaar te vertellen hadden. Daarom dat ik naar boven ging. Maar ik denk dat je nu met Carlisle meegaat naar je familie?" Ik probeerde m'n stem zo vast mogenlijk te houden. Iets wat niet lukte."Ik, weet het nog niet. Het an zijn dat ik nog even wegblijf van hun."De vrolijke stemming was ineens veranderd. Het was nu meer een afscheidsstemming. En ik haatte de gedachte dat ik Edward niet meer zou zien."Je wilt niet dat ik nu al weg ga, he?""Niet echt neen. Ben inmiddels al zo verknocht gerakt aan je constante aanwezigheid."Ik wist dat m'n wangen nu rood werden."Je bent schattig als je bloost, weet je?"Edward kwam zacht naast me liggen op m'n bed. Ik wou dat hij nog niet weg ging. Want ik zou hier dan maar gebroken achterblijvenb.

Was ie goed??
Moet ik nog steeds door?
Reactie!
Xx.