4.

      Ik besloot om die dag niet naar school te gaan. Mijn ouders kon het toch niet zoveel schelen, ik deed dit wel vaker. Ik had Remus opgebeld en gevraagd of we met z'n allen naar het Oosterse Bos gingen. Hij had ingestemd.
      Het Oosterse Bos was ons geheim, het geheim van onze club. Ik moest gniffelen bij dat woord want we waren niet eens een echte club; het leek er alleen maar op. Het was een soort vriendengroep, een vriendengroep die in Groep 1 al tot stand werd gebracht en die nu in de Vierde Klas er nog steeds is.
      Ik pakte mijn fiets en na een kwartiertje fietsen parkeerde ik mijn fiets in de bossen - correctie: ik liet hem vallen - en sjokte ik naar de boom. De boom was niks anders dan een boom met takken waar je op kon zitten, maar voor ons was het een soort van monument, een plek waar we naartoe konden gaan als we ons alleen voelden of verdrietig of bang.
      Omdat ik zo diep in mijn gedachten gezonken was, merkte ik de tak niet op die recht voor mijn neus hing. Ik knalde tegen de tak aan en verbaasde me over het feit dat die zo hard was, het kon ook een boom zijn, maar ik was zo in de war door die knal dat ik even niet meer recht zag.
      Remus, Antoine, Marcel, Norah, Jessica en Lotte zaten er al. Norah was mijn beste vriendin, Remus mijn vriendje. Van Jessica wist ik nooit waarom ze er bij hoorde. Ze was een arrogant en gemeen meisje en ik kon totaal niet met haar opschieten, ik dacht altijd dat ze er was omdat ze geen vrienden had.
      "Dat duurde lang," Jessica trok haar paardenbek weer eens open.
      "Het spijt me dat ik niet om de hoek woon." Ik was meteen knalchagrijnig en ging in plaats van Remus, voor Antoine zitten omdat ik nog een beetje duizelig was. Een lachsalvo van Jessica.
      "Kan je niet onthouden wie je vriendje is, Eileen? Als ik zo'n knapperd had zou ik het wel weten, hoor." Jessica knipoogde naar Remus en ik voelde me nog kwader worden. Snel wisselde ik van positie en ging ik voor Remus zitten, met mijn rug tegen zijn knieën.
      "Biertje?" Vroeg Marcel. Ik knikte. Ik opende het blikje bier en dronk meteen het halve blikje leeg. De bittere alcohol mengde zich in mijn maag met het krentenbrood van vanochtend en ik kreeg een misselijk gevoel, ondanks dat nam ik nog een slok; ik was toch geen mietje.
      "Ik had even geen zin in dat geschiedenisproefwerk van vandaag en al helemaal niet als Nederland alleen de grond in wordt gestampt."
      "De NG," zei Jessica en ze trok haar wenkbrauw omhoog. "We wonen in de NG. Ik had ook niet geleerd hoor, maar het verschil tussen Eileen en mij is dat ik wél een goed geheugen heb." Jessica barstte in lachen uit en zorgde daarvoor dat de hele groep mee lachte. Op dat moment had ik Jessica wel kunnen schieten.

Oosterse Bos aangegeven.