Chapter 3

“Kom je hier vaker?” vroeg Christian.
“Nee, ben hier één keer eerder geweest. Maar we hadden vandaag wat te vieren vanwege voetbal, dit leek ons wel een geschikte plek.” Ik glimlachte, hij was eigenlijk best wel knap.
“Oh echt? Voetbal je? Waar dan?” vroeg hij verrast.
“We hadden gewonnen van de medekoploper, en ik voetbal bij FC Amsterdam,” zei ik trots.
“Ah, vlakbij de Arena dus! Kom je wel eens bij Ajax kijken?” Ik knikte. “Vandaag nog!”
“Leuk! Wat vond je van de wedstrijd?” vroeg hij, ik had zo’n gevoel dat hij bevestiging zocht dat hij goed gespeeld had.
“Ja goede wedstrijd, jij speelde goed,” zei ik. Zijn gezichtsuitdrukking werd ineens een stuk blijer. “Dankjewel,” zei hij glunderend.
“You’re welcome, heb je ook dorst?” vroeg ik toen.
“Ja, maar ik haal wel drinken, wat wil je?”
“Ik heb ook wel geld hoor…” bracht ik er tegenin.
“Haal jij straks wat voor mij.” Hij knipoogde.
“Goed dan, doe maar cola.” Christian knikte en liep toen weg. Ik wierp een blik op Emily, ze stond nog steeds met Greg te praten, hoe krijgt ze het toch ook altijd voor elkaar. Ineens voelde ik iemand in mijn kont knijpen, gelijk draaide ik me om en zag daar een onbekende, enge jongen staan. “Doe even normaal,” beval ik kwaad.
“Vind je het niet lekker dan?” vroeg hij grijnzend.
“Nee, rot op.” Hij maakte geen aanstalten om weg te gaan, hij probeerde aan me te zitten waarna ik hem een klap gaf.
“Meisje meisje, doe rustig!” zei hij toen, terwijl hij mijn arm vastpakte.
“Hé, laat haar eens los,” hoorde ik een jongen van achter zeggen. Hij liet me los.
“Ik kan je veel leukere nachten bezorgen dan je vriendje,” zei de engerd nog, en toen liep hij weg. Ik draaide me om en zag daar Christian staan met twee drankjes in zijn hand.
“Gaat ‘ie?” vroeg hij bezorgd.
“Ja, ik vraag me eerder af of het met hem wel gaat, ik sloeg best hard,” zei ik grijnzend.
“Je bent toch niet gevaarlijk hè?” vroeg Christian gespeeld bang.
“Soms,” antwoordde ik lachend.
“Maar dus, je vertelde hem dat ik je vriendje was?” Hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen en gaf me een plagerig duwtje.
“Nee, ik wist niet eens dat jij daar stond,” antwoordde ik serieus. Ik dacht heel even een kleine teleurstellende blik te kunnen zien, maar al snel veranderde dat in een lach.
“Ik zou even de held uithangen.”
“Goed gedaan hoor, dankjewel, ik vraag me af of ik anders nu nog geleefd had,” grapte ik.
“Flauw hoor, volgende keer laat ik je het lekker uitzoeken als er weer zo’n engerd aan je zit,” zei hij serieus.
“Nee, niet doen, ik meen het. Ben je eeuwig dankbaar,” zei ik lachend en gaf hem een knipoog. Hij schudde zijn hoofd en lachte.
“Jij kan heel slecht liegen.”
“Ik lieg niet,” antwoordde ik met een zielig.
“Nou, vooruit, ik geloof je. Want ik wil maar al te graag nog een keer de held uithangen voor jou,” zij hij glimlachend. Hij flirtte met me hè? Ik werd er een beetje zenuwachtig van, hij had echt wel iets leuks…
“Mooi zo, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.”
“Maar,” zei hij toen weer serieus, “dan moet je wel mijn nummer hebben, anders kun je mijn hulp niet inschakelen.” Wauw, kreeg ik nou zijn nummer?
“Dat is waar ja…” Ik pakte mijn telefoon en voegde zijn nummer toe, ik liet hem de mijne ook toevoegen want ik was echt een enorme schijter en durfde nooit iemand uit mezelf te sms’en. Christian keek even naar Greg en Emily, die het inmiddels wel erg gezellig hadden.
“Dit wordt nog wat om haar zo thuis te krijgen,” zei ik toen lachend.
“Wil je naar huis dan?” vroeg hij verbaasd.
“Nee, nu nog niet in ieder geval.”
“Oh, oké,” zei hij opgelucht.
“Zullen we anders even bij de rest gaan zitten?” vroeg hij. Wie hij met ‘de rest’ bedoelde wist ik niet zeker, al gokte ik op de rest van het team.
“Is goed,” antwoordde ik. We liepen naar een hoekje waar je kon zitten, en inderdaad, ik zag daar nog drie bekende gezichten.
“Dit is Marenne,” zei Christian tegen de jongens. Ze gaven me alle drie een hand.
“Hoi, ik ben Siem,” zei een blonde jongen vriendelijk.
“Ik ben Nicolai,” zei een jongen met bijna wit haar, met ongeveer hetzelfde accent als Christian, schattig.
“En ik ben Derk,” zei de laatste met donker haar. We namen plaats tussen Siem en Nicolai in. “Dus dit is je nieuwe verovering?” grapte Siem, terwijl hij Christian een vriendschappelijke stomp gaf. Ze lachten allemaal, ik niet. Nieuwe verovering? Zou ik de zoveelste zijn? Natuurlijk zou ik de zoveelste zijn, zo’n bekende voetballer die er ook nog eens leuk uitziet kan iedereen krijgen. Wat had ik dan verwacht?
“Vind je het niet leuk?” vroeg Christian toen lief aan me. “We kunnen ook wel weer ergens anders gaan zitten hoor.”
“Nee, ik ga naar huis,” zei ik toen. Ik voelde me echt heel dom, ik liet me veel te makkelijk meeslepen. Ik durfde te wedden dat als ik naar huis ging, hij gelijk met een ander meisje aankwam.
“Echt, waarom? Ik vond het zo gezellig met je...” zei hij nog.
“Er zijn nog genoeg andere gezellige meisjes,” antwoordde ik lichtelijk kwaad. Christian keek me vragend aan.
“Fijne avond nog,” zei ik, en toen liep ik weg. Ik tikte Emily op haar schouder, ze keek blij om maar die uitdrukking veranderde toen ze mijn gezicht zag.
“Wat is er?” vroeg ze bezorgd.
“Niks, ik ga naar huis. Jij mag wel blijven, veel plezier nog!” Ze gaf me een knuffel.
“Bellen als er wat is,” zei ze nog lief. Ik knikte en toen liep ik echt naar buiten, ik keek nog even om naar Christian, hij zat met Nicolai te praten en leek mij alweer vergeten te zijn. Zo snel ging dat…