1.

      Om 5 uur 's ochtends ging de wekker. De wekker ging altijd om 5 uur 's ochtends aangezien ik onze hond moest uitlaten. Ik kreunde en ging op het randje van mijn bed zitten. Ik voelde een koel briesje en drukte meteen geërgerd mijn raam dicht. Buiten was het nog donker; het was immers net lente.
      Ik stond op en trok mijn nachtjapon uit, de zachte stof tintelde op mijn lichaam. Ik trok snel mijn joggingbroek met een trui met capuchon aan en strompelde naar de badkamer. Mijn voet sliep nog half, dus bij elke stap die ik maakte bonkte hij enorm.
      In de badkamer deed ik mijn haar in een knotje en poetste ik snel mijn tanden om van die vieze nacht-smaak af te komen. Make-up deed ik later wel.
      Toen ik de deur van de woonkamer open deed sprong Boris - onze Berner Sennen - tegen mij aan. "Af!" schreeuwde ik. Boris kon er ook niks aan doen dat hij zo hyper was; hij zat de hele dag binnen. Ik kon hem alleen maar uitlaten voor half zeven en na half twaalf.
Buiten aangekomen deed ik mijn capuchon over mijn hoofd. Het was zo koud dat de riem van Boris in mijn vel sneed. Rot surveillance, dacht ik in mezelf. Waarom moesten die stomme Duitsers nou dit deel van de NG bezetten? Konden we niet naar het Westen verhuizen waar de Engelsen de baas waren? Maar ik wist toch wel dat het in het Westen net zo erg was als hier.
      Langzaam maar zeker begonnen de mensen van het Oosten met hun dag. Ik zag mevrouw Leiphart rondlopen met een stokbrood onder haar arm; een illegaal stokbrood. Illegaal omdat Nederlanders alleen maar op bepaalde tijden naar de winkels mochten en er dan ook vaak te weinig was voor iedereen. Waar in andere landen van de wereld een illegale drugsmokkel aan de gang was, was er in de NG een illegale brood- en kruidenhandel.
      Mijn handen deden pijn van de kou en ik besloot mijn dagelijkse rondje met Boris af te kappen en terug naar huis te lopen. Jammer voor Boris, dacht ik.