Hoofdstuk 15 - Mensenbloed? Dacht het niet.

Toen ik wakker werd, voelde ik meteen de stekende pijn in mijn achterhoofd, die alles terughaalde wat er was gebeurd vanmiddag. Ik keek met mijn gezicht Alec's kant op, en glimlachte waterig. 'Gaat het al een beetje?' vroeg hij en tilde mijn hoofd een beetje op bij mijn kin. Ik glimlachte naar hem 'Hmm.. Jawel.' zei ik en bracht mijn gezicht dichter naar het zijne toe. Hij kuste me zachtjes.. liefdevol. Ik sloeg mij armen om zijn nek, en drukte me stevig tegen hem aan. Hij glimlachte. 'En, wat staat er op de planning zodadelijk?' vroeg ik klom op zijn schoot. 'Hmm..' zei hij, en fronste even. Ik keek hem vragend aan en hij zuchtte. 'Aro wil een wandeling maken met de hele wacht.. om te pronken in Volterra.. tegen de avond, dus als we niet meer glinsteren.' zei hij en keek onzeker in mijn ogen. 'Maar aangezien jij op je hoofd gevallen bent.. wil ik niet mee.. dus ga ik niet mee.' zei hij en keek nu naar iets, iets wat achter mij stond. Hij bekeek het alsof hij heel gefocust was. Ik zuchtte. 'Als Aro naar buiten wil, wil ik wel mee. Bovendien ben ik geen invalide, Alec.' zei ik en porde hem in zijn maag. Hij glimlachte even. 'Dan gaan we..' zei hij, en pakte mijn hand. Hij trok aan mijn hand, zodat ik zowat omhoog vloog. Hij ving me op in zijn armen en snelde toen naar de troonzaal om te vertellen dat ik goed genoeg was om mee te gaan. 'Renesmee, alles goed met je, en je hoofd?' vroeg Heidi toen ze me in Alec's armen zag liggen. Ik keek haar lachend aan. 'Jawel, het doet niet eens pijn meer!' Alec liep naar Aro toe, en knikte. 'Aro, ze voelt zich goed genoeg om mee te gaan.' zei hij en aaide even lieflijk over mijn haren. Ik knikte instemmend en keek Aro aan. 'Wat fijn dat je je wat beter voelt, Renesmee. Alec heeft die schoften meteen hen verdiende loon gegeven.' zei hij en keek Alec aan. Ik keek nu ook naar Alec, die me een glimlachje gaf. Ik keek weer naar Aro, die zich wende tot zijn mede-leiders. 'We gaan naar buiten, maak jullie klaar!' zei hij, en toen hij zag dat iedereen begon te lopen om hun mantel te pakken, of om goed aan te doen, hoorde ik hem zachtjes maar verstaanbaar 'Fantastisch' mompelen. Ik grinnikte en hij gaf me een knipoog. Alec liep met mij in zijn handen achter Heidi aan, om zijn mantel te pakken. Hij zette me neer, en ik deed mijn kap op. 'Nu jou mantel.' zei ik en pakte de zijne van de haak. Hij grinnikte en liet zijn mantel door mij aandoen. Toen iedereen zijn mantel aanhad, gaf ik Alec een kus, in het openbaar zou dat niet mogen. Ik pakte zijn hand, en samen liepen we achter Aro, na Jane, naar buiten. Overal waar we liepen werden we aangestaard en er werd druk gefluisterd. Ik glimlachte en leunde iets dichter tegen alec aan, omdat er heel veel over hem gesproken werd. 'Moet je hem zien!' fluisterde een meisje met tanden die wel van een filmster leken. 'Ja, hij is knap, maar volgens mij heeft hij al een vriendinnetje, kijk maar naar die meid daar.' en ze wees naar mij. Ik keek snel hun kant op, en ontmoette de blik van het meisje, die me ijzig aanstaarde. 'Ik kan wel winnen van haar hoor, ik ben toch veeeeeeel mooier.' Nu draaide ook Alec hun kant op, en keek hen, net als ik, ijzig aan. Hij draaide zijn hoofd naar mij toe, en kuste me. Ik kuste hem terug, met een geniepig lachje. Al snel namen we onze plek in de wacht weer in, en liepen we heel volterra door. En toen begon het. Ik kreeg honger, en omdat Alec mijn hand vasthield, kon hij het zien. Hij grinnikte. 'Aro, Renesmee heeft honger, zou u ons even kunnen missen?' vroeg hij en keek Aro afwachtend aan. 'Maar natuurlijk, gaan jullie maar.' zei hij en met de rest van de wacht liep hij door. 'Wat gaan we eten dan?' vroeg ik en keek rond. 'Bloed, hoewel je dat niet echt eten kan noemen.' zei hij en grinnikte. Mijn ogen werden groot. 'Toch niet mensenbloed he?' vroeg ik en keek hem met ogen vol schrik aan.