Hoofdstuk 3 - Vergeven?

We snelde door de gangen, en bleven staan bij de computerruimte, die leeg was. 'Jake, je moet naar de zuster, niet op de computer spelletjes spelen of wat dan ook..' zei ik, terwijl ik naar zijn neus keek. Ongelooflijk, het was al gestopt met bloeden in nog niet eens een minuut! Wolven genezen echt snel, precies zoals Opa ooit eens tegen me zei. Ik bestudeerde zijn neus, en knipperde een paar keer. 'Genezen' mompelde ik. Jake keek me aan, en knikte. Ik keek naar de kamer waar we waren, en keek naar de klok. 'Waarom zijn we hier trouwens?' vroeg ik nieuwschierig. Hij fronste even, maar antwoordde vlot, en op een zo snel tempo dat een normaal mens het niet zou kunnen horen 'Omdat ik niet naar de zuster ga, ik haat dat mens.' zei hij en ging zitten op een stoel. Ik liep naar hem toe en ging voor hem staan, nadenkend over wat er zo mis kon zijn aan de zuster. Hij pakte me bij mijn middel, en trok me op schoot. 'En,' fluisterde hij in mijn oor 'Mijn verjaardag is bijna, en die gaan wij samen plannen.' Hij pakte zijn telefoon, en belde iemand. 'Hey pap, wil je me ziekmelden? Paul heeft me een bloedneus geslagen, zegmaar dat hij gebroken is.' Kalm klapte hij zijn telefoon dicht. 'Jou beurt.' hij gniffelde. Ik haalde mijn schouders op, en pakte mijn telefoon. 'Tante Rosalie, zou je mij alsjeblieft ziek willen melden? ik moet me voeden, de mensengeur is zoo sterk hier..' zei ik, eigenlijk gewoon gelogen. 'Natuurlijk Nessie, ga maar.' zei ze en lachte nog even door de telefoon. Toen hing ik op 'Geregeld' zei ik. 'Waar wil je het houden? weet je zeker dat je het niet Alice wil laten regelen, die is hier en kei in.' zei ik en hoopte dat hij toegaf. Hij schudde zijn hoofd 'Nee Ness, jíj mag het regelen, precies zoals jij het leuk vindt.' Ik keek hem aan. 'Echt, meen je dit? Precies zoals ik het leuk vindt?' ik grijnsde, wat een leuke kans om Jacob de mooiste verjaardag te geven die hij ooit zal hebben, plus daarbij, de hele school zal ervan opkijken. Plotseling kreeg ik een gaaf idee. 'Jake, wat als ik en mijn familie een party - zaal maken, ofja gebouw, ergens in LaPush? dan hebben we én een goede uitgaansplek, én een coole feest locatie.' zei ik en glimlachte naar hem. 'Goed idee Bells.' zei hij, en glimlachte. Ik verstarde meteen, en keek langzaam achterom. 'Wat zei je nou net tegen me?' vroeg ik en begon langzaam boos te worden. Hij fronste. 'Sorry Renesmee, ik dacht..' Hij hield meteen stil toen hij mijn blik opving. Ik sprong van zijn schoot af, en beende weg. 'Renesmee, wacht!' snel kwam hij van de stoel af en pakte mijn pols vast. 'Los.' zei ik en trok er hevig aan. Hij reageerde niet maar keek me doordringend aan. 'LOS ZEI IK.' zei ik duidelijk aangebrand. Deze uitbarsting liet hem zo schrikken, dat hij meteen los liet. 'Kom me maar niet achterna, en kom me maar niet opzoeken. Ik beslis zelf wel wanneer ik weer contact zoek.' ik liep weg, terwijl er tranen over mijn wangen stroomde. Waarom moest nou uitgerekend Jacob verliefd op mijn moeder geweest zijn?! Het was al een raar leven dat ik leidde, maar iedere dag gebeurde er wel iets wat alles nog erger maakte. Dit zal ik hem voor een lange tijd niet vergeven, dacht ze in zichzelf. Ze liep met grote passen het bos in. Ik stopte even om op adem te komen, en belde Jasper op, die zou me wel halen met zijn auston martin. Ik draaide zijn nummer, en wachtte tot er opgenomen werd. 'Oom jasper, zou je mij op willen halen, aan de grens?' vroeg ik, en probeerde mijn stem rustig te laten klinken. 'Natuurlijk Nessie, ik kom eraan.' Ik zuchtte. 'Bedankt, tot zo dan.' zei ik en hing op. Ik liep de laatste meters op mn gemak naar de grens, en zag Jasper al aankomen. 'Bedankt Jasper.' zei ik toen ik achterop klom, en een helm opdeed. 'Geen probleem, ik heb tenslotte maar een lief nichtje!' zei hij en grijnsde. Ik hield mezelf rustig, en volgens mij voelde hij de rust die ik probeerde uit te stralen. We reden naar huis, waar ik mijn gedachte's de vrije loop maar liet. Pap zou het toch wel te horen krijgen, dus waarom moeite doen? We kwamen aan in de garage, en ik stapte af. Ik voelde een windvlaag naast me, en toen zag ik Pap en Mam naast me staan. 'Hey mam, pap.' Ik knikte even naar ze. 'Prinsesje toch..' zei mama, en ze nam me in haar armen om me te knuffelen. Ik zuchtte. 'Het is al goed, mam.' zei ik zo normaal mogelijk. Ik liep richting de trap. 'Ohja, niemand van jullie mag Jacob Black binnenlaten.' ik zei express zijn achternaam, om het nog eens extra duidelijk te maken.