03

-Justine-

Hun glimlach maakte me een beetje bang, het zag er eigenlijk raar uit. Ik had een gevoel dat ze iets zouden doen, en ja hoor niet veel later sprongen ze allemaal op me en knuffelden me. Een beetje later hielpen ze me van de grond, en we gingen allemaal ergens zitten. We praatten wel een uur of 2 door, tot dat Louis telefoon kreeg van hun manager. Toen hij de telefoon weer in zijn broekzak stopte zei hij dat ze naar hun hotel moesten, omdat ze morgen terug naar Engeland moesten. We namen afscheid, en ik zwaaide ze uit tot ze uit mijn zicht verdwenen waren. Ik sloot de deur en liep de trap op naar mijn kamer. Ik wou net een berichtje sturen naar een van mijn vriendinnen, maar bedacht me toen dat de jongens me hadden gezegd dat ik van dit gesprek aan niemand iets mocht zeggen , alleen mijn ouders.