Hoofdstuk 5: Puck?!?!

Serieus, ik begon me nu toch echt af te vragen waar ze over aan het praten waren. Ze stonden nu toch al echt een tijdje tegen elkaar aan gedrukt. Net toen ik dacht of Rory haar überhaupt nog eens los ging laten, dus de hij har iets van zich af. Hij vroeg iets en keek haar streng aan en aan de ogen van Lora kon ik zien dat ze het niet echt leuk vondt. 'Waarom ga je ervan uit dat ik mijn privé zaken met jou wil bespreken?' riep Lora naar hem. Okee waar kon dit mee te maken hebben? Met puck? Wist Rory er ook van? Lora deed een stap opzij en Rory liet haar gaan. Ze zei nog wat en kwam daarna onze kant op lopen. 'Wat wàs dat?' vroeg ik, nu heel nieuwsgierig. 'Kom, laten we opschieten met dat scheikunde, we hebben al tijd verloren,' ze praat er over heen dat was duidelijk. Ik keek Mike en Kurt aan en besloot er verder niet op in te gaan. Dat kwam later wel. We knikten en liepen vervolgens met z’n vieren richting de auto van Kurt. Lora en Ik waren vanochtend met de bus gekomen en Mike was vanochtend met een of andere Footbal speler meegereden aangezien Mike’s auto kapot was. dus we hoefden ons geen zorgen te maken over andere auto’s.

Aangekomen bij kurt’s huis was de spanning al wel wat losgelaten. Kurt was druk aan het roddelen tegen Lora over van alles en nog wat. Ze vond het blijkbaar niet zo erg want ze lachte overal om en roddelde vrolijk mee. Mike en ik luisterde vooral mee… echt roddelen deed ik vaak niet aan, maar luisteren naar Kurt die blijkbaar alles wist van iedereen was altijd leuk. Kurt’s kamer was gewoon in één woord: perfect. Het was dan wel in de kelder, maar het was echt gewoon perfect. Mike en ik plofte op zijn bed en Kurt en Lora gingen in de perfecte lounge stoelen zitten die naast het bed stonden. De tijd ging supersnel en voor we het wisten namen we even pauze. Kurt ging wat te drinken halen, misschien was dit het moment dat ik even met Lora kon praten. Ik keek Mike met m’n liefste ogen aan. Blijkbaar snapte hij het want hij liep achter Kurt aan de trap op. Ik ging wat rechter op zitten. Hoe zal ik beginnen? ‘mag ik je wat vragen?’ vroeg ik direct op de man af. ‘ja, natuurlijk’ zei ze. ‘Waarom ben je een Cheerio?’ ik moest niet gelijk beginnen over Puck, dat werkt niet. ze beet op haar lip en dacht diep na, in ieder geval ze had een moeilijke blik, dus ik nam aan dat ze nadacht. Uiteindelijk zei ze: ‘dat weet ik eigenlijk niet.’ yeah right. Ik kon in haar ogen zien dat ze loog. ‘Hoezo?’ vroeg ze mij. Zo makkelijk ging dat niet bij mij. ‘je doet het voor puck, nietwaar? Tijdens jullie gezamenlijke lessen zit je hem steeds te bespieden.’ Was dat kwam er harder uit dan gedacht. Ze zei niks. ‘'Wat er ook gebeurt in jou toekomst, Puck zal er geen deel van uitmaken. En, Lora, jij bent niet zo'n typische cheerleader die niet aan haar leven na highschool denkt dus je moet hem laten gaan. Wees verstandig!’ maakte ik m'n soort van speech af.

Nu hopen dat ze zich niet afsloot voor me. Ik moest denken aan vorig jaar. Mike was toen nog niet m’n vriendje en Sam was nog pas een vriend. Puck had me uitgenodigd voor een feestje. Ik wou nee zeggen, maar Puck had gezegd dat er toch alleen maar glee mensen zouden komen en dat het echt niet leuk zou zijn zonder mij erbij en na lang twijfelen had ik uiteindelijk ja gezegd, wat kon het kwaad? Maar blijkbaar had ik me vergist. Toen ik bij z’n huis aankwam stonden er overal auto’s en overal zag ik jongeren. Veel herkend eik als de Football spelers. Ik maakte een praatje met Sam die ik nu een paar maanden kende en toen stond puck opeens achter me. Hij had in m’n oor gefluisterd dat ik er mooi uitzag en of ik even wou helpen drinken halen. Op dat moment voelde ik me het mooiste meisje daar en alleen omdat hij, Noah Puckerman dat had gezegd. In de keuken hadden we drinken gepakt en toen ik weer naar buiten wou lopen met wat drankjes, pakte hij me bij m’n middel en duwde me tegen het aanrecht aan. De drankjes vielen en ik keek verbaasd in Puck’s ogen. Ik voelde me raar en had geen idee waarom. Puck begon m’n nek te zoenen en fluisterde in m’’ oor. ‘dit vindt je leuk he? Ieder meisje vindt dit leuk.’ En toen realiseerde ik me dat ik helemaal niet zo speciaal was als ik dacht en dat ik dit helemaal niet wou. Ik was niet verliefd op puck. Ik vond hem niet leuk en ik wou al helemaal niet dat hij me zoende. ‘laat me los’ zei ik, maar er kwam amper geluid uit m’n keel. ‘alsjeblieft laat mee gaan.’ Smeekte ik hem. ‘je vindt dit wel leuk schatje, ik weet het wel?’ ik rook zijn adem dichtbij, hij stonk naar alcohol ‘nee, laat me gaan!’ ad ik geroepen. En toen was Mike daar. Hij had puck van me afgetrokken en ik stond daar alleen maar in shock. Mike had me aan m’n hand naar buiten getrokken in z’n auto geduwd en was met me naar het park gereden. We waren op een bankje gezeten. Mike zei niks en ik genoot van de stilte. Op een gegeven moment brak ik en huilen uit op zijn schouder. Hij had me stevig vast gehouden en geruststellende dingen in m’n oor gefluisterd. 10 minuten later waren m’n tranen uitgedroogd en had ik gezegd dat ik nodig naar huis moest. Hij had me afgezet en gevraagd of hij mij de volgende dag moest ophalen. Ik had zacht geknikt en hem nogmaals bedankt en was toen naar binnen gelopen. Ik kon het me toen allemaal niet zo realiseren maar Mike had me gered van iets ernstigs. Sindsdien heb ik me nooit helemaal op m’n gemak gevoelt bij veel jongens, behalve dan bij Mike en Sam die het hele verhaal wisten, en Kurt maar die was eigenlijk maar een halve jongen, daar hoefde ik me geen zorgen om te maken.
‘ach, wat weet jij daar nou van?’ haalde Lora me uit m’n gedachten. Ik zat me te bedenken of ik haar het hele verhaal zou vertellen. ‘alsof een jongen als puck ooit met jou zou daten. Je kent hem niet.’ auw, die kwam hard aan, maar ik liet niks in m’n gezicht zien. Ik besloot om haar niet alles te vertellen. 'Vergis je niet, Puck date alles wat maar een beetje vrouwelijk is. Ja, hij is misschien aantrekkelijk door zijn charmes, spieren, of juist omdat hij een bad boy is. Maar dat maakt ze gevaarlijk. Ik ben er ook een keer bijna ingetuind, ongeveer een jaar geleden, gelukkig was Mike er, en heeft hij me, ik mag wel zeggen, gered. En sinds dien zijn we samen.' Zo dat was genoeg voor haar om te weten, voor nu dan. Ze was duidelijk geschrokken van die uitspraak. 'Ik denk dat ik ook een redder nodig heb, wil je me alsjeblieft helpen?' vroeg ze me een beetje smekend. Haha, in gedachte lachte ik in mezelf. Ik wist iemand wie haar helpen. ‘ohw Slimmerd’ zei ik dan ook sarcastisch. 'je hebt mij niet nodig, je hebt al een eigen redder. Let eens wat meer op je vrienden.' Zei ik hopend dat ze het zou snappen. 'Wie dan? Ik ga toch niet mijn hele team hiervan vertellen?' okee blijkbaar had ze het dus niet begrepen. 'Ik zou uitgelachen worden, ik zou me kapot schamen!' ik schudde onbegrijpend m’n hoofd. 'Ik had heb het over vrienden, Lora, niet over het groepje mensen waarvan je deel uitmaakt.' Ze zei niks. Ik dacht na over wat ik nog meer kon zeggen, na even nadenken zei ik ‘Jij bent geen Cheerio’ ze kijkt me raar aan ‘wat? zie je me dan nooit lopen in mijn kostuum, op het sportveld, met de meiden, ik...' ik onderbrak haar. ‘stil jij’ riep ik lachend. Ze snapte het dus echt niet. ‘dat zijn allemaal dingen van buiten, kijk eens naar je binnenste zelf? Je echte ik. Als je van binnen één van de Cheerioos geweest zou zijn, had ik je verafschuwd. Dat is nu echt niet zo.’ Zei ik terwijl ik haar handen vastpakte. ‘Denk er eens over na. Je kan altijd naar me toe komen.’ Ik gaf haar handen een bemoedigend kneepje. Net op dat moment kwamen de jongens binnen. ‘kaneel-broodjes en warme koffie’ roepen ze vrolijk. Haha, ik liet de handen van Lora los met een laatste bemoedigend kneepje. Vervolgens pak ik een broodje en dook in de armen van Mike. Met de gedachte dat Lora op de goede weg was. Ik keek naar Mike en Kurt en dacht aan Sam. Ik had mijn happy family gevonden. Nu zij nog….. en wie weet… misschien was zij ook wel onderdeel van mijn happy Family!