01

-Justine-

Hier zat ik dan een beetje voor me uit te staren, diep verzonken in mijn gedachten.Het was een warme zomerdag en ik zat hier alleen. Ja alleen, al mijn vriendinnen waren weg op reis, mijn ouders waren aan het werk en mijn kleine zusje was met een vriendin en haar ouders een weekendje weg. Ik haatte het dat ik alleen achterbleef, maar ja ik was nu eenmaal vriendeloos, op dit moment dan toch. Ik gooide wat steentjes van onze oprit zo ver mogelijk weg, maar stopte daar mee toen ik bedacht dat dit toch saai was. Ik verzonk terug in mijn gedachten en dacht eventjes aan de beste groep ever, ONE DIRECTION!! Plotseling schrok ik op door 5 paar benen die zich voor me plaatsten. Ik wou vragen wat ze van me moesten, maar besloot om toch maar mijn mond te houden toen ik 5 mensen met een capuchon zag staan. De angst nam toe, ik was altijd al bang geweest voor vreemden. Met een bang gezicht keek ik de 5 gedaantes aan, maar al snel werd ik gerustgesteld door een,wel heel bekende, jongensstem. Ik glimlachte waterig terug, nog steeds niet wetend wat ik nu moest doen. Ik besloot om maar iets te zeggen, met een trillende stem vroeg ik wat ze van me moesten. 'We need your help.' Zei een andere bekende stem. Ik knikte, 'Wat voor hulp?' Vroeg ik. De linkse jongen nam nu het woord. 'Mogen we even schuilen in je huis?''Wa…wat!? Neen, ik ken jullie niet eens!''Oooh, come on, PLEASE!!' Zei de middelste jongen nu. Ik keek ze met een raar gezicht aan, jammer dat ik hun gezicht niet kon zien door die stomme capuchons van hen.'Maybe you can come in, but only if you got a good reason!'Zei ik streng. Ze knikten allen hun hoofd, en ik keek met een klein glimlachje op mijn mond terug. Ik opende mijn mond, om te vragen of ze het nog zouden zeggen, maar ik schrok toen ik een heleboel gegil hoorde. Ik keek met een bang gezicht naar de 5 gedaantes die stonden te paniekeren en riepen:'Laat ons binnen, vlug, heeeeeelp!' Ik stond met een snel tempo recht en liet de jongens naar binnen. Ik liep snel naar mijn kamer, en bedacht me dat ik ze binnen gelaten had gewoon omdat ik zelf geschrokken was.Hopelijk waren het geen kidnappers of zo.