Fourty-Two

*Harry Styles

De volgende ochtend was ik uiteraard weer vroeg wakker.
Stilletjes sloop ik naar beneden, vastberaden om Ariana niet wakker te maken. Ze had gisteren weer snel de bar gevonden en het zou dus pure zelfmoord zijn om haar nu wakker te maken. Die meid had een probleem.
Ik ging zachtjes met mijn vinger langs mijn slaap. Zelf was ik gisteren ook niet bepaald zuinig geweest met de drank.
Ik geeuwde en strekte me uit. Ik was weer de eerste zoals gewoonlijk.
Ik hoopte dat Zoey snel wakker werd. Het was misschien wat link om te zoenen terwijl de rest elk moment voor onze neus kon staan, maar dat was waarschijnlijk deel van de kick. Desnoods konden we ook gewoon praten. Oké, misschien niet even leuk als kussen, maar een conversatie met Zoey was meestal alles behalve saai. Ze had vaak grappige anekdotes over Ariana na een avondje stappen. Bovendien was ze het zeldzame type meisje dat niet keek als een peuter die atoomfysica uitgelegd kreeg als er over sport werd gepraat. Vandaag ging ik sporten met Mell, ik was nooit geweest als de rest niet meeging. Om eerlijk te zijn had ik namelijk geen zin om weer een middag met Mell op te trekken. Oké, ze had interessantere gespreksonderwerpen aangenomen dan mij, maar sinds gisteren had ik het gevoel dat ze me probeerde te controleren.
Dat haatte ik. Haar vraag om verkering had ik goed ontweken door naar buiten te gaan, ze had er de hele avond niets meer over gevraagd, maar als ik vandaag met haar alleen naar de sportvelden ging zou ze het zeker opnieuw ter sprake brengen en dat was niet volgens het plan.
Ik wou haar gewoon te vriend houden. Mell leek me het soort meisje dat niet graag afgewezen werd. Als ik dat deed zou ze ongetwijfeld wraak nemen door op een of andere manier bekend te maken dat One Direction hier zat, en dan konden we onze rustige zomer aan het meer vaarwel kussen. Binnen de kortste keren zou het hier wemelen van paparazzi en doorgedraaide fans en dat was wel het laatste dat we wilden.
Een gepiep galmde door de kamer. Ik keek op en zocht de kamer af om te ontdekken waar het geluid vandaan kwam. Ik gooide een deken van de sofa af en ontdekte een zwarte Blackberry.
Ik fronste. Niet van mij. Ook niet van Zayn, Liam, Louis of Niall. Ik herkende die van hen en dit was er geen van.
Ariana had een witte gsm die je open kon klappen. Dan was deze dus oftewel van Zoey, of van Trevor. "SMS!" stond er in grote blokletters op het schermpje.
Nieuwsgierig pakte ik de telefoon vast. Dit mocht ik eigenlijk niet doen, het was slecht. Maar... Wie zou het nu eenmaal ooit te weten komen? Ik twijfelde maar drukte uiteindelijk op een van de knopjes.
"LOL! Thanx Trev. I <3 u to. Hoop dat je snel terug bent, schat! xxx Bunny" "Trev", oké, die was dus niet van Zoey. Bunny... Lag het aan mij of zat hier een luchtje aan? Nee, het lag niet aan mij! Ik was gisteren in de douche geweest, dus hier was iets niet koosjer.
'Wat doe jij met mijn gsm?' vroeg een stem achter me plotseling.