Where's the blood?

De kuil was nu wel groot genoeg. Ik legde het hert erin en stond ervan versteld dat er geen bloed uitliep... Ik vroeg me af of er een beest was dat alleen op bloed leefde. Een bloedzuiger... maar die dingen zijn veel te klein om een hert leeg te zuigen en zo'n wond te maken. Ach, ik wist zoveel niet. Ik legde me erbij neer en gooide het zand over het hert. Na vijf minuten was het weer redelijk plat, maar zag je wel dat er iets in begraven lag. Ik stond opeens te trillen en alles werd weer wazig. Misschien was het nu toch wel tijd voor iets te eten. Ik gooide de schop weg en die belandde ergens in de tuin. Ach... bos, tuin... dit stuk was een beetje hetzelfde voor ons huis.
Ik rende naar boven en sprong onder de een koude douche. Zo kon ik even mijn concenratie nog vast houden. Zo'n tien minuten later droogde ik me snel aan en trok snel al de kleren aan waar ik in zou gaan slapen. Een zwarte joggingbroek en een grijs hemdje. Ik gleed via de trapleuning naar beneden. Ik had geen zin om te lopen. Mijn moeder was vandaag niet thuis. Ze moest bij een film helpen en daar hadden ze haar volledige hulp bij nodig. Ze bleef daar vannacht dus maar, omdat ze anders niet aan slaap toekwam. Ik maakte een salade en ging buiten zitten. Het was vochtig, maar het regende niet en het was warm. Ik keek naar het bos en besefte me dat ik dit eigenlijk al lang gemist had. Zou mijn schommel eigenlijk nog niet verrot zijn? Of de boomhut? Ik besloot dat morgen maar eens te controleren. Ik hoorde iets kraken en keek waar het vandaan kwam.
Bij de bosrand stond Jasper tegen een boom aangeleund. Ik trok mijn wenkbrauw op en keek hem aan. Hij glimlachte betrapt en kwam naar me toe.
'Goedenavond?' zei ik maar. Hij lachte.
'Goedenavond,' zei hij.
'Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Wat stond je daar te doen?'
'Ik was je aan het bespioneren,' zei hij grijnzend. Ik haalde mijn wenkbrauw op.
'En nu de waarheid graag.'